Archiwum z dnia: 25 czerwca 2019

25.06.2019, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Rodzaju 13, 2. 5-18

Abram był bardzo zasobny w trzody, srebro i złoto. Lot, który szedł z Abramem, miał również drobne i większe bydło oraz namioty. Kraj nie mógł utrzymać ich obu, bo zbyt wielki mieli majątek i nie mogli razem mieszkać.
A gdy wynikła sprzeczka pomiędzy pasterzami trzód Abrama i pasterzami trzód Lota – mieszkańcami kraju byli wówczas Kananejczycy i Peryzzyci – rzekł Abram do Lota: «Niechaj nie będzie sporu między nami, między pasterzami moimi a pasterzami twoimi, bo przecież jesteśmy krewnymi. Wszak cały ten kraj stoi przed tobą otworem. Odłącz się ode mnie. Jeżeli pójdziesz w lewo, ja pójdę w prawo, a jeżeli ty pójdziesz w prawo, ja – w lewo».
Wtedy Lot, spojrzawszy przed siebie, spostrzegł, że cała okolica wokół doliny Jordanu aż do Soaru jest bardzo urodzajna, była ona bowiem jak ogród Pana, jak ziemia egipska, dopóki Pan nie zniszczył Sodomy i Gomory. Lot wybrał sobie zatem całą tę dolinę Jordanu i wyruszył ku wschodowi. I tak się rozeszli. Abram pozostał w ziemi Kanaan, Lot zaś zamieszkał w owej okolicy, rozbiwszy swe namioty aż po Sodomę. Mieszkańcy Sodomy byli źli, gdyż dopuszczali się ciężkich przewinień wobec Pana.
Po odejściu Lota Pan rzekł do Abrama: «Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię licznym jak pył ziemi; jeśli ktoś może policzyć pył ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo. Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz: tobie go oddaję». Abram zwinął swe namioty i przybył pod Hebron, gdzie były dęby Mamre. Osiedliwszy się tam, zbudował ołtarz dla Pana.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Abram jest człowiekiem zamożnym. Jego majątek, także w liczbie bydła, jest tak duży, że ziemia do której dotarł wraz swoim bratankiem Lotem, nie mogła ich utrzymać. Bogactwo nie zabrało Abramowi właściwego spoglądania na rzeczywistość. Nie chcąc rodzić konfliktów między pasterzami swoimi, a pasterzami Lota oddaje Lotowi wybór miejsca do osiedlenia się. Abram widocznie zrozumiał już, że życie nie składa się tylko z dóbr materialnych. Na życie składają się także wartości takie jak przyjaźń, wzajemna pomoc, ciepłe relacje międzysąsiedzkie. Lot wybiera ziemie wyglądające na lepsze, bardziej urodzajne. Abram widocznie doszedł do wniosku, że wystarcza mu to co posiada. Serce Abrama nie zostało zainfekowane chciwością. Czy potrafisz dziękować Jezusowi za to co posiadasz? Czy potrafisz się tym dzielić? Czy dobra materialne nie zasłaniają ci właściwego spoglądania na rzeczywistość?

• Bóg widząc postawę Abrama mówi mu znamienne słowa: Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię licznym jak pył ziemi; jeśli ktoś może policzyć pył ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo. Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz: tobie go oddaję. Naważniejsze jest, aby mieć Boga po swojej stronie. Ważne jest, aby spoglądać na swoje życie oczami Boga, przez Jego obietnice. To co dziś wydaje sie piękne, niekoniecznie musi być takie za rok, kilka czy kilkanaście lat. Abram był człowiekiem wiary w Boże obietnice i te obietnice pozwoliły mu doczekać narodzin syna Izaaka, choć po ludzku, ze względu na jego podeszły wiek, było to niemożliwe. Czy spoglądasz na swoje życie przez pryzmat Bożych obietnic? Jakie ostatnio otrzymałeś?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za Twoje obietnice w moim życiu, te zrealizowane i te, które dopiero się zrealizują. Dziękuję za moc Twojego słowa.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?