Archiwum z dnia: 18 lutego 2020

18.02.2020, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 8, 14-21

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!» A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Wypowiedź Jezusa wskazuje, że wymaga On od uczniów współpracy – na poziomie umysłu, logiki, woli, zmysłów. Wiara nie jest skutkiem jakiejś magicznej sztuczki, nie dokonuje się poza naszą świadomością, wolą, umysłem. Wolność człowieka jest dla Boga nieprzekraczalną granicą, dlatego wiara zawsze wymaga decyzji woli. Uczniowie byli świadkami potężnych cudów, ale mimo tego od ich decyzji i woli zależało, czy uznają te wydarzenia za cuda, a Jezusa za Boga. Było przecież wielu, którzy tego nie uznali mimo cudów, nawet takich jak wskrzeszenia. Dlatego Twoja wiara również zależy od Ciebie, nie można swojego niedowiarstwa usprawiedliwiać okolicznościami zewnętrznymi, czy żyć bezrefleksyjnie czekając aż coś się samo zmieni. Jak pojmujesz odpowiedzialność za swoją wiarę? Czy świadomie podejmujesz decyzje w oparciu o zaufanie Bogu – włączasz swój umysł i wolę w rozwój wiary?
• Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Świadome budowanie wiary to np. patrzenie i słuchanie z wiarą – tzn. szukając w codzienności obecności i działania Boga, Jego woli; częste zwracanie się do Niego z różnymi drobiazgami i dziękowanie za Jego odpowiedzi; czytanie i słuchanie Słowa Bożego tak, by również umysł się Nim nasycał i je coraz lepiej rozumiał; to także unikanie treści z tworzonych z premedytacją, by wiarę podkopywać, szkalować czy pobudzać pokusy. Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów… Budowanie wiary to pamiętanie i dziękowanie za wszystkie dobra, jakie Ci Bóg wyświadczył. Przez Biblię stale przewija się wezwanie do ludu, by nie zapominali wielkich dzieł Pana. My także powinniśmy pamiętać, stale dziękować i uwielbiać Boga za całe dobro swojego życia. Czy pamiętasz, wspominasz w modlitwach swoje osobiste cuda, piękne wydarzenia, czy cierpienia, z których Cię Pan wybawił?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie pokaż mi, co jeszcze mogę zrobić, żeby moja wiara rosła. Duchu Św. daj mi pragnienie, niech moje serce nie będzie letnie, rozgrzej je tęsknotą za Tobą – bym pragnął i walczył o jeszcze więcej Twojej łaski i miłości we mnie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?