Archiwum miesięcy: maj 2024

21.05.2024, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 9,30-37

Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus ujawnia swoim uczniom w jaki sposób zbawi świat. Pokazuje im, że Boże plany są inne niż ludzkie. Odkupienie od grzechu ma dokonać się przez cierpienie i krzyż. Jezus dobrowolnie wybiera tę drogę, a bycie posłusznym Ojcu jest Jego jedynym pragnieniem. Czy ty również pragniesz pełnić wolę Boga w swoim życiu?
• Apostołowie nie rozumieli jeszcze Bożej drogi, ich myślenie nie uległo jeszcze przemianie. Dokona tego dopiero ich osobiste doświadczenie i spotkanie ze Zmartwychwstałym Jezusem. Na razie ich serca są pełne pychy i chęci bycia „Kimś” (bycia wielkim), dlatego kłócą się między sobą o to, kto z nich jest największy. Jezus został wywyższony przez to, że się uniżył. Jeżeli chcemy iść za nim, to naszą drogą musi być pokora i służba innym.
• Jeśli jest już w nas takie pragnienie, aby wypełniać wolę Bożą i być pokornym, to znaczy, że weszliśmy w etap dziecięctwa Bożego. Chodzi tu o całkowitą zależność od Boga i zgodę na swoją małość i słabość. Małe dziecko jest bezradne, zdane jedynie na rodziców. Czy jest w tobie zgoda na utratę takich dóbr, jak: niezależność, władza, dobre imię, szacunek innych? Czy przyjmujesz, że Bóg może objawiać się w niemocy i słabości?  A może zbyt mocno koncentrujesz się na swoich słabościach i nie możesz ich sobie wybaczyć? Kiedy uświadomieniu sobie swojej małości i słabości towarzyszy prawdziwa pokora, nie wnosi do serca zamętu, przygnębienia i smutku ale pokój. Pokora fałszywa, pochodząca od złego, „wtrąca duszę w odmęt niepokoju i trwogi, i wzburza ją całą (…), I to miotanie się diabeł podaje nam za pokorę, abyśmy stracili wszelką ufność w Bogu” (św. Teresa od Jezusa).
• Zawierz Bogu wszystko, również swoje grzechy, zaufaj Mu. Jemu podoba się nasze bezgraniczne, dziecięce zaufanie, posunięte, jak pisała św. Teresa z Lisieux, „aż do zuchwalstwa”.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Ojcze, chcę być dzieckiem w Twoich ramionach. Powierzam się Tobie cały, wraz z moimi słabościami, które uznaję przed Tobą.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?