Archiwum z dnia: 11 czerwca 2018

11.06.2018, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 11,21b-26;13,1-3

W Antiochii wielka liczba ludzi uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działania łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką rzeszę dla Pana.
Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem”. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Przybył i zobaczył działania łaski Bożej, ucieszył się; Barnaba zobaczył w Antiochii silną wspólnotę, która nie była tylko wynikiem działalności tamtejszych proroków i nauczycieli, ale przede wszystkim była dziełem samego Boga. To, co tam ujrzał, musiało wydawać się niesamowite: tłumy, masowe nawrócenia. To radowało jego serce, bo wiedział, kto jest autorem tego dzieła. Dlatego nie przybył do Antiochii, żeby coś zmieniać, poprawiać, lecz utrwalić to, co zaczął sam Bóg i zachęcał, aby całym sercem wytrwali w Panu.
• Takie zadanie stoi też przed każdym z nas: nie zmieniać świata pod swoja wizję, nie ulepszać go według własnego pomysłu, lecz szerzyć to, co pochodzi od Boga. Ale by nieść światu Chrystusa trzeba mieć w sobie odwagę i jednocześnie pokorę, trzeba być odzianym w Bożą zbroję prawdy, sprawiedliwości, gotowości głoszenia dobrej nowiny, wiary, osłonięci hełmem zbawienia i mieczem Ducha, aby się ostać wobec podstępnych zakusów diabła (por. Ef 6,11-17). Czy podejmuję jakieś szczególne działania na rzecz budowania wspólnoty (parafialnej, rodzinnej, sąsiedzkiej)? Czy modlę się za członków tej wspólnoty (zwłaszcza za tych „trudnych”, z którymi się nie zgadzam)?
• Był człowiekiem dobrym, pełnym Ducha Świętego i wiary; Z Bożym działaniem we wspólnocie idzie w parze osobiste wzrastanie jej członków do świętości. Barnaba swoją misję mógł spełniać dzięki poddawaniu się woli Bożego Ducha i współdziałaniu z Jego łaskami. Czy w moim sercu Duch Święty znajduje miejsce, aby w nim mieszkać, działać i uświęcać? Czy jest ono zajęte tylko przez sprawy doczesne: jedzenie, pracę, rodzinę, kredyty? Czy proszę Ducha Świętego o Jego dary? W jakim celu chcę je otrzymywać?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Święty, otwórz moje serce i zamieszkaj w nim, przemieniaj je i działaj tak, jak działałeś w życiu świętego Barnaby.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?