CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PATRZEĆ NA DRUGIEGO OCZAMI JEZUSA
25.06.2018, poniedziałek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelii według św. Mateusza 7,1-5
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Jesteśmy świadomi tego czy też nie, ale tak funkcjonujemy, że wchodząc w kontakt z drugą osobą oceniamy ją, czy nam zagraża. Patrzymy na nią poprzez własne pragnienia, deficyty czy też podobieństwo. Postrzegamy drugiego jako konkurenta i intruza. Jeżeli mamy czegoś wiecej, staje się to przedmiotem górowania nad nim, a jeżeli mniej, to grozi nam chęć zazdrości i rabunku. Chcąc utrzymać swoją niezależność, bronimy się przed innym, a jeśli to możliwe atakujemy w celu podporządkowania go. Jezus chce, abyśmy zaprzestali takiego sposobu życia i nie wprowadzali w relacje osądu.
- Jezus był cieślą, dlatego też hiperbola z belką w oku jest zaczerpnięta z Jego życia zawodowego. Jaki ma cel ? Nie chodzi tu o zakaz krytyki złego postępowania, ale o niestosowność tego działania wobec faktu, że sami jesteśmy grzeszni. Oko jest światłem dla człowieka w rozumieniu tego świata, ale jeżeli znajduje się w nim belka to trudno cokolwiek innego zobaczyć. Nasz osąd zawsze jest obarczony naszym grzechem, dlatego zachęcani jesteśmy do odrzucenia takiego sposobu postępowania.
Sposób patrzenia na bliźniego odzwierciedla mnie. Małe zło, które dostrzegam w nim, zdradza we mnie obecność większego zła. Bóg widzi inaczej. Jego spojrzenie zawsze jest dowodem na naszą wyjątkowość, niepowtarzalność. Przywraca nam godność, a On widzi w nas dobro i piękno. Jest zachwycony nami jak na początku, kiedy nas stworzył.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Błogosławię Cię Panie za Twój sposób patrzenia na mnie!
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
