Archiwum z dnia: 8 marca 2013

8.03.2013,  piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Marka 12, 28b-43

Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”

Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych”.

Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.

Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Często funkcjonujemy w swoim życiu jak skąpcy czasu, pieniędzy, dobrego słowa, darów, które otrzymaliśmy od swojego Stworzyciela. Bóg mówi do króla Dawida  po grzechu cudzołóstwa: Dałem ci dom twojego  pana, a żony twego pana na twoje łono, oddałem ci dom Izraela i Judy, a gdyby i tego było za mało, dodałbym ci jeszcze więcej. (2Sm 12,8)
• Bóg oczekuje od nas dwóch rzeczy: słuchania Go (mówiąc prawdę to dla naszego własnego dobra) oraz kochania Go całym sercem, całym sobą. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Bóg żywy pragnie naszego serca i naszej miłości. On nie potrzebuje ochłapów naszego czasu, On nie potrzebuje „odstałej” z niecierpliwością niedzielnej Eucharystii. On nie potrzebuje nawet naszej modlitwy.
• Jeśli mamy bowiem się modlić, to dlatego, aby Go poznać, nawiązywać z Nim głębokie relacje i kochać Go całym swoim sercem, całym sobą. Taki też ma być wymiar uczestniczenia w Eucharystii i sakramentach Kościoła. Umierający Jezus na krzyżu wypowiadał swoje pragnienie zjednoczenia z człowiekiem. Pragnę.
• Aby dojść w swoim życiu do takiej postawy, potrzebujemy odgruzować i poznać swoje serce. Bez serca bowiem nie można kochać, nie można być szczęśliwym. Poznawanie swojego serca, ale także poznawanie Boga domaga się od nas wyhamowania, zatrzymania i czasu pustyni, aby spotykać się z samym sobą i Bogiem.
• Czas pustyni nie jest łatwym czasem, ale czasem błogosławionym, który rodzi życie, rodzi poznawanie siebie oraz poznawanie Boga żywego. Wszystko to jest jednak potrzebne, aby pokochać Boga całym swoim sercem, całym sobą.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę wyhamowania, o łaskę pustyni i o łaskę odkrycia własnego serca. Dziękuję, że jesteś, że tęsknisz za mną.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?