Archiwum z dnia: 1 stycznia 2014

01.01.2014, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Łukasza 2, 16-21 

Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.

A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.

A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie”. Nie uczonym w piśmie, nie faryzeuszom, lecz prostym pasterzom trzymającym w nocy straż nad swą trzodą ukazał się anioł Pański, oni zaś bez deliberowania przyszli i dali świadectwo. Opowiedzieli Maryi co ich spotkało i przekazali usłyszane słowa o Jej Synu. Wracając wielbili i wysławiali Boga. Zachwycali się Bożym dziełem.
• „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Zachwycająca jest postawa pasterzy ale przede wszystkim Maryi. Czyż nie mogłaby po ludzku jako  matka, chwalić się swym dzieckiem a w tej sytuacji dzieckiem Boga poczętym z Ducha Świętego. Oto ja, zobaczcie jaka jestem wielka, urodziłam Zbawiciela. Maryja wybrała skromność, pokorę, cichość. To przykład medytacji nad Słowem Bożym. Maryja rozważała słowa przekazane przez Boga, pasterzom. 
• Jakże ważna to wskazówka dla nas, uznających się za wierzących. W obliczu naszych sukcesów, zwycięstw, wyczynów, osiągnięć, czy potrafię zachować skromność, pokorę a w sercu dziękować za wszystko Bogu. Czy umiem poskromić pychę? Cóż możemy zdobyć, co nie należy do Niego?
• Czy w dzisiejszym pędzącym świecie, w pośpiechu nie zagubiłem, nie zagubiliśmy, daru dostrzegania Bożych dzieł, zachwycania się nimi? One nas otaczają. Kiedy ostatnio zachwycaliśmy się, tak bez specjalnego powodu, tylko dlatego że są, naszymi bliskimi, rodziną, sąsiadami, tym co nas otacza, przyrodą? Tym co mamy? Czy nie jest tak, że otrzymaliśmy więcej niż się spodziewaliśmy? Czy nie bliżej mi do narzekania, wybrzydzania, pouczania? Żyjemy w Bożym świecie i co najmniej to jedno się Bogu od nas należy, nasz zachwyt!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Boże za ten cudowny świat jaki mnie otacza, a którym jest mi dane jeszcze żyć.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?