NAWRACAĆ SIĘ TO WSPÓŁPRACOWAĆ Z ŁASKĄ
22.03.2013, sobota
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Psalm 103, 1-4. 9-12
Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i miłosierdziem.Nie zapamiętuje się w sporze,
nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsunął od nas nasze winy.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- Nasze ludzkie życie naznaczone jest słabością i kruchością. Często jesteśmy ślepi i głusi na wołanie Boże, na wołanie innych (naszego współmałżonka, naszych dzieci). Autor Psalmu mówi do nas, że Bóg odpuszcza wszystkie nasze winy. On leczy wszystkie nasze niemoce. T prawda, jednak pod warunkiem, że będziemy chcieli z Nim współpracować, gdyż On tak nas stworzył, że nie pogwałci naszej wolności.
- Na czym ma zatem polegać nasza współpraca? Na nawracaniu się, to znaczy na podejmowaniu koniecznych zmian, przyjmowaniu prawdy o sobie, o swoich grzechach i o swojej słabości. Autor psalmu pisze: Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją.
- Skrucha i pokora to klucz do pokonywania naszych słabości. Święty Piotr w swoim Liście pisze: Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.(1P 5, 5c-7)
- Jak rozumieć skruchę? Św. Jan Maria Vianney o skrusze: „Chrystus mówi, że drzewo poznaje się po owocach – TAKŻE PRAWDZIWĄ SKRUCHĘ POZNAJE SIĘ PO ZMIANIE POSTĘPOWANIA. Nie wystarczy opłakiwać grzechy – trzeba je porzucić i unikać wszystkiego, co na nowo może nas doprowadzić do upadku”
- Jak rozumieć pokorę? Najkrócej mówiąc, pokora to prawda o tym kim i jaki jest Bóg oraz prawda o tym kim ja jestem wobec Boga. Św. Teresa z Avila o pokorze: „Zastanawiałam się któregoś dnia nad pytaniem – pisze święta Teresa z Avila – dlaczego Pan tak bardzo kocha cnotę pokory, i nagle, (…)stanęła mi przed oczyma ta racja, że Bóg jest prawdą najwyższą, a pokora niczym innym nie jest, tylko chodzeniem w prawdzie. Nie ma zaś prawdy większej nad tę, że sami z siebie nic nie mamy dobrego, że nasza jest tylko nędza i nicość. Kto tego nie rozumie, ten chodzi w kłamstwie. Im zaś kto szczerzej uznaje tę prawdę, tym przyjemniejszy staje się Bogu”
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu miłowanie moich nieprzyjaciół jest dla mnie bez Ciebie niemożliwe. Obdarz mnie łaską przebaczenia i pojednania.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
