Archiwum z dnia: 8 listopada 2015

08.11.2015, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Pierwsza Księga Królewska 17, 10-16

Prorok Eliasz poszedł do Sarepty. Kiedy wchodził do bramy tego miasta, pewna wdowa zbierała tam sobie drwa. Wiec zawołał ją i powiedział: „Daj mi, proszę, trochę wody w naczyniu, abym się napił”. Ona zaś zaraz poszła, aby jej nabrać, ale zawołał na nią i rzekł: „Weź, proszę, dla mnie i kromkę chleba”.
Na to odrzekła: „Na życie Pana, twego Boga, już nie mam pieczywa, tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Właśnie zbieram kilka kawałków drewna i kiedy przyjdę, przyrządzę sobie i memu synowi strawę. Zjemy to, a potem pomrzemy”.
Eliasz zaś jej powiedział: „Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i wtedy mi przyniesiesz. A sobie i twemu synowi zrobisz potem.
Bo Pan, Bóg Izraela, rzekł tak: «Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię»”.
Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się według obietnicy, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Zarówno Eliasz  jak też wdowa z Sarepty Sydońskiej znajdują się w dramatycznej życiowej sytuacji. Obojgu grozi śmierć głodowa. Autor Księgi Królewskiej mówi o głodzie fizycznym spowodowanym suszą. Głody ludzkie mogą być przeróżne. Człowiek może być głodny miłości. Może być także głodny uznania i afirmacji. Człowiek może być także głodny słowa Bożego.
• Bóg przez spotkanie dwojga ludzi, ludzi nieprzypadkowych, chroni ich przed śmiercią głodową. Eliasz wyruszył do Sarepty ze względu na posłuszeństwo Bogu żywemu, który do niego mówił.  Wdowa zaś była osobą wielkoduszną oraz ufającą prorokowi, dlatego też odpowiedziała na prośbę Eliasza. 
• Bóg przez usta proroka Eliasza składa kobiecie obietnicę: Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię» Bóg w danej chwili nie zmienił sytuacji związanej z suszą, ale sprawił, iż nie zabrakło im potrzebnej żywności.
• Owa wdowa musiała w jakiś sposób zawierzyć słowu złożonemu przez Eliasza, bo autor Księgi Królewskiej pisze: Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on  i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się według obietnicy, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.
• My również potrzebujemy zawierzyć Bogu żywemu w naszych sytuacjach trudnych, może nawet dramatycznych i bolesnych. Potrzebujemy wołać: Jezu, ufam Tobie! Tam, gdzie nie widzimy wyjścia: Jezu, ufam Tobie! Tam, gdzie zostaliśmy oszukani, Jezu, ufam Tobie! Tak samo jak Eliasz i wdowa, możemy liczyć na Bożą troskę mimo niekorzystnych warunków zewnętrznych.
• Jakie sytuacje cię przygniatają, z którymi sobie nie radzisz? Co z nimi robisz? Czy idziesz za Słowem Bożym jak Eliasz? Czy jesteś hojny i ufający Panu jak wdowa?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię łaskę zaufania w Twoje prowadzenie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?