Archiwum z dnia: 22 kwietnia 2017

22.04.2017, sobota sobota w oktawie Wielkanocy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 16,9-15

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary.
Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejszy tekst opowiada o tym kogo i jak Jezus powołuje do głoszenia Ewangelii. Apostołowie ukryli się w obawie przed Żydami. Właśnie zawalił się ich świat. Nauczyciel, dla którego poświęcili wszystko, całe życie osobiste oraz plany na przyszłość, zostaje umęczony i zabity na krzyżu. Są przygnębieni oraz smutni. Czy pamiętasz swoje „małe końce świata”, gdy to co budowałeś lub planowałeś waliło się, jak domek z kart? Czy pamiętasz trudne chwile w życiu: śmierć bliskiej osoby, ciężką chorobę, zdradę lub zawód drugim człowiekiem? I w tym właśnie momencie spotykasz kogoś, kto pragnie powiedzieć Ci o swojej radości spotkania Zmartwychwstałego Jezusa. Myślę, że większość z nas w najlepszym wypadku odwróciłaby się placami i rzuciła na odchodne „zostaw mnie w spokoju”.  I znowu jesteśmy jak Apostołowie „… nie dali temu wiary.”
• Lecz Jezus walczy o nich i pojawia się wobec nich, by umocnić ich wiarę. Dzięki temu, że nie mają już swoich wyobrażeń zbawienia oraz życia przy Jezusie, Chrystus może w to puste miejsce wstawić Ewangelię. Czy zwracasz się w trudnych momentach, chwilach zwątpienia lub przygnębienia do Boga mówiąc Mu wszytko „otwartym tekstem” bez udawania czy wyuczonej poprawności? Czy potrafisz się przyznać, że twoje siły i możliwości są ograniczone? Jeśli tak, to na pewno w pustkę wejdzie Jezus z Dobrą Nowiną.
• Zauważ też kogo Jezus wybiera by głosił Zmartwychwstanie: Marię Magdalenę, jakiś uczniów i wątpiących Apostołów. To Jego Łaska i miłość do Niego, a nie nasze możliwości są podstawą powołania. Jeśli więc czujesz się niegodny lub ostatni z tych, co się nadają, to bądź pewny, że już teraz Jezus wzywa cię byś świadczył życiem i słowem o Ewangelii. Podejmiesz to wyzwanie?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. ” [Łk 10,21]

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?