Archiwum z dnia: 5 października 2013

5.10.2013, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Księga Barucha 4, 5-12. 27-29

Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela. Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu. Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego przez ofiary składane złym duchom, a nie Bogu. Zapomnieliście o waszym żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.

Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: „Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo, widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny. Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem. Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.

Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który na was to dopuścił, będzie pamiętał o was. Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie. Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Bóg w Swoim słowie ukazuje, że On jest wychowawcą swojego ludu. Owo wychowanie dokonuje się z każdym pokoleniem Narodu Wybranego. Każde pokolenie musi doświadczyć głęboko swojego „Egiptu”, czyli jakiegoś rodzaju niewoli, aby wołać do Boga żywego o ratunek i zmiłowanie.
• Bóg stale nam przypomina, że istotą wszelkiej niewoli jest grzech. Niewola jest konsekwencją opuszczenia Boga żywego w danej dziedzinie życia, powiedzenia Bogu, że są dziedziny w naszym życiu, w które ma się nie wtrącać. Prorok Baruch pisze: Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechu dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod Prawa Bożego.
• Bóg żywy stale nam przypomina, iż największym naszym nieszczęściem jest nasz własny grzech. Nasze nieposłuszeństwo głosowi Pana. Bóg prowadzi nas jak syna marnotrawnego, który musi doświadczyć takiego upokorzenia, aby chciał wołać do Boga żywego. Często nasze trudności i problemy są łaską dzięki której otrzymujemy szansę spotkania się z Bogiem. Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.
• Nie ma innej drogi również w naszym życiu, aby doświadczyć wyprowadzenia z naszego Egiptu – miejsca niewoli, jak uznanie swojego grzechu, skrucha i potrzeba wołania o  ratunek i przebaczenie. Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie. Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa

przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o łaskę ujrzenia swojego grzechu i łaskę skruchy. Proszę Cię, abyś pozwolił mi głęboko doświadczyć, że największym moim nieszczęściem jest mój własny grzech.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?