Archiwum z dnia: 25 października 2013

25.10.09.2013, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

List do Rzymian 7, 18-24

Bracia:
Jestem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać — nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.

A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek we mnie ma upodobanie zgodne z prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach.

Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Paweł w swoim liście odkrywa bardzo bolesną prawdę, że w nim samym mieszka jakby dwóch Pawłów. Jeden pragnie czynić dobro. Bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Drugi Paweł naznaczony skutkami grzechu pierworodnego dąży do grzechu i pożądania. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.
• Każdy z nas ma to samo zadanie, które odkrył apostoł narodów. Ujrzeć w sobie samym dwie natury, które istnieją w nas równocześnie. Od nas zależy co uczynimy z naszymi dobrymi i złymi skłonnościami. Nasze słabości można potraktować jako wezwanie do przekraczania siebie. Jako miejsce objawiania się chwały Bożej przez to, że mocny przez napełnianie się Słowem i trwanie w stanie łaski uświęcającej, „wszystko mogę w tym, który mnie umacnia.” (Flp 4,13)
• Paweł jest też jedynym z apostołów, który mówi tak dużo o słabościach, które są jego udręczeniem. Owe słabości są miejscem upokorzenia w życiu Pawła. Równocześnie apostoł odkrywa, że dzięki jego słabościom może objawiać się Boża chwała. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, lecz Pan mi powiedział: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam,  tylekroć jestem mocny. (2Kor 12, 8-10)
• Paweł odkrywa także, że tylko w Jezusie Chrystusie może pokonać swoją skłonność do grzechu. Jego słabości oddane Jezusowi stają się miejscem objawiania Bożej chwały. Nasze dobre cechy, zdolności nie oddane Jezusowi na służbę Jego królestwa, mogą wzmacniać nasz egoizm, nasze skoncentrowanie wyłącznie na sobie i przez to stać się miejscem rodzenia pychy, a nawet potępienia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa

przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o łaskę zaakceptowania swoich słabości. Proszę cię, aby były to miejsca objawiania Twojej chwały.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?