Archiwum z dnia: 21 grudnia 2013

21.12.2013, sobota 

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Księga Pieśni nad Pieśniami 2,   8-14

Cicho! Ukochany mój!
Oto on! Oto nadchodzi!
Biegnie przez góry,
skacze po pagórkach.
Umiłowany mój podobny do gazeli,
do młodego jelenia.
Oto stoi za naszym murem,
patrzy przez okno,
zagląda przez kraty.
Miły mój odzywa się
i mówi do mnie:
„Po wstań, przyjaciółko moja,
piękna moja, i pójdź!
Bo oto minęła już zima,
deszcz ustał i przeszedł.
Na ziemi widać już kwiaty,
nadszedł czas przycinania winnic,
i głos synogarlicy już słychać
w naszej krainie.
Drzewo figowe wydało zawiązki owoców
i winne krzewy kwitnące już pachną.
Powstań, przyjaciółko moja,
piękna moja, i pójdź!
Gołąbko moja, ukryta w zagłębieniach skały,
w szczelinach przepaści,
ukaż mi swą twarz,
daj mi usłyszeć swój głos!
Bo słodki jest głos twój
i twarz pełna wdzięku”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kościół dnia dzisiejszego przypomina nam, że ten, na którego  czekamy w adwencie to Ukochany. Słownictwo Pieśni Nad Pieśniami to słownictwo miłości, zakochania, głębokiej tęsknoty. Cicho! Ukochany mój! Oto on! Oto nadchodzi! Biegnie przez góry, skacze po pagórkach.
• Miłość to stan wewnętrzny człowieka. Boga miłości można przyjąć tylko będąc w ten sposób przygotowanym wewnętrznie. Ludzkie zakochanie ma nam uświadamiać miłość Boga do człowieka. Który mówi do każdego z nas: Powstań, przyjaciółko ma, i pójdź! Gołąbko ma, ukryta w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku.
• Boga żywego, który jest miłością rani nasza niewdzięczność, obojętność czy wręcz oziębłość. Jaka jest droga wyjścia z naszej obojętności czy wręcz oziębłości? Wołanie do Boga miłości o przemianę naszego serca, o miłość. Tylko On jest źródłem miłości. Każda ludzka miłość, a tym bardziej miłość do Boga może pochodzić tylko od źródła miłości.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa

przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu,  dziękuję, że mnie kochasz. Dziękuję, że oddałeś za mnie życie. Proszę Cię o łaskę miłości w moim życiu.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?