Archiwum z dnia: 7 listopada 2016

07.11.2016, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 17,1-6

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu dla jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!
Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli będzie żałował, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu».
Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus z całą usilnością  przestrzega przed zgorszeniem. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu dla jednego z tych małych.   Zgorszyć kogoś, to znaczy sprawić, że ktoś upada; to znaczy być dla kogoś okazja do upadku. Można zadać także pytanie kiedy człowiek się gorszy? Człowiek się gorszy, gdy sam nie poznał swojego grzechu i nie ma świadomości, że może wejść w każdy grzech.
• Żydzi mesjaniczni tłumaczą ten fragment w dość specyficzny sposób – nie używają słowa zgorszenie, ale usidlanie. Niemożliwe jest, aby nie zastawiano sideł. Ale biada temu, kto je zastawia! Byłoby dla niego korzystniej, gdyby zamiast usidlać jednego z tych maluczkich, zawiesił sobie kamień młyński na szyi i rzucił się w morze. Usidlanie zakłada celowe, określone działanie, aby upolować zdobycz jak myśliwy. Potrzebujemy zatem trwać na modlitwie ze słowem Bożym, aby rozeznawać znaki czasu, rozeznawać niebezpieczeństwa, nawet te w postaci usidlania. Potrzebujemy żyć w stanie łaski uświącającej, aby posiadać wewnętrzną wrażliwość  na dobro  i zło.
• Czy żyjesz w stanie łaski uświęcającej? Czy modlisz się każdego dnia ze słowem Bożym? Czy poznajesz swój grzech i przychodzisz z nim do Jezusa?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję za łaskę wiary. Dziękuję za prawdę o sobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?