CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ MIŁOSIERNYM
21.07.2017, piątek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 12, 1-8
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna.
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
W dziejszej Ewangelii widzimy jak faryzeusze zinterpretowali łuskanie kłosów przez uczniów Pana Jezusa jako czynność równoznaczną żniwom, których nie wolno było wykonywać w trakcie szabatu. Świadczy to o tym, jak bardzo sformalizowano nakaz poszanowania dnia świętego. A z przykazania Bożego, które miało dawać człowiekowi radość, uczyniono nieznośne jarzmo. W Ewangelii wg. św. Mateusza 5,17 czytamy również:”(…) Nie przyszedłem znieść prawa , ale je wypełnić.” Pan Jezus nie pochwala zmiany ani łamania przepisów. On przywraca szabatowi jego właściwy sens. On uczy odkrywania prawdziwego znaczenia i celu wszelkich obowiązujących przepisów. On daje nowe spojrzenie i pokazuje, jak żyć? Czy postrzegasz w swoim życiu przykazania jako jarzmo? Co jest dla Ciebie najtrudniejsze? Czy powierzasz te sprawy Bogu? Czy prosisz, aby On Cię prowadził?
- „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” – to co jest najważniejsze to miłość. Św. Paweł w Pierwszym liście do Koryntian w Hymnie o miłości pisze:”(…) a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.” To miłość i miłosierdzie mają być istotą naszego działania i patrzenia na innych. To one są dla nas ożywcze. Czy moja religijność wypływa z miłości do Jezusa czy bliżej jej do przyzwyczajenia lub tradycji? Czy w codzienności kieruję się najpierw miłością i miłosierdziem? Czy jestem wyrozumiały i życzliwie nastawiony do innych? Czy raczej dominuje chęć osądzania i krytykowania? Czy proszę Boga, aby przemieniał moje serce?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, proszę Cię, przemieniaj moje serce, abym stawał się coraz bardziej miłosierny.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
