CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO TRUDZIĆ SIĘ DLA PANA I UFAĆ MU

24.06.2019, poniedziałek , uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga proroka Izajasza 49,1-6

Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię”.
Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jako chrześcijanie podejmujemy różne działania, trudzimy się dla Boga lub ze względu na Boga. Chodzimy na niedzielne msze święte, być może uczestniczymy w spotkaniach grup czy wspólnot, staramy się być dobrzy i pomocni dla wszystkich, może podejmujemy jakąś posługę w parafii czy działania charytatywne. Czasem jednak zastanawiamy się: czy to wszystko ma sens? Jaki pożytek z tego trudu? Aż tak bardzo znowu ludziom nie pomogliśmy, niektórzy w ogóle tego nawet nie zauważają, Pan Bóg też jakby milczy, nie wiadomo czy jest z nas zadowolony czy nie… Czy ty też często nie czujesz się jak prorok Izajasz, który mówi: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły?
• Izajasz idzie jednak dalej i dodaje: lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. On wie, że nie do nas należy zbieranie owocu naszych działań. Naszą rolą jest pełnienie woli Bożej w naszej codzienności. Podobnie pisze Św. Paweł o swojej (i Apollosa) pracy w Koryncie: Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg (1 Kor 3, 5-7).
• Na koniec Izajasz mówi: Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. Wystarczającą satysfakcją dla niego jest radość płynąca z pełnienia woli Bożej i pewność, że w oczach Pana jest to wartościowe. Stąd też płynie siła Izajasza do dalszego działania: z głębokiej relacji z Bogiem i z oparcia na Jego słowie a nie na opinii innych ludzi. A w czym, gdzie, tkwi twoja siła do pokonywania przeciwności?
• Do ciebie i do nas wszystkich Jezus mówi: Wytrwajcie we Mnie (…) Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity (J 15, 4n). Trwając w Nim, z Niego czerpiąc siłę możemy być pewni, że nasze wysiłki nie pójdą na marne.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże, dziękuję, że mogę się trudzić dla Ciebie. Naucz mnie, jak pełnić Twoją wolę.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?