Archiwum z dnia: 23 marca 2020

23.03.2020, poniedziałek , Św. Turybiusza z Mongrovejo

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Prorok Izajasz 65, 17-21

Tak mówi Pan:
«Oto Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów ani na myśl one nie przyjdą.
Przeciwnie, będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę; bo oto Ja uczynię z Jerozolimy wesele i z jej ludu – radość. Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu. Już się nie usłyszy w niej odgłosów płaczu ani krzyku narzekania.
Nie będzie już w niej niemowlęcia, co miałoby żyć tylko kilka dni, ani starca, który by nie dopełnił swych lat; bo najmłodszy umrze jako stuletni, a nie osiągnąć stu lat, będzie znakiem klątwy. Zbudują domy i mieszkać w nich będą, zasadzą winnice i będą jedli z nich owoce».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Trudno nam uwierzyć w nową rzeczywistość, gdy zmagamy się jeszcze w starej i bolesnej. A Bóg żywy mówi: Oto Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów ani na myśl one nie przyjdą. Potrzebujemy uczepić się tego słowa jak kotwicy, ponieważ Bóg jest prawdomówny i ma moc w swoim czasie ową obietnicę zrealizować. Potrzebujemy dziękować za Boże obietnice i za to czego jeszcze  nie oglądamy w realu, ponieważ autor Listu do Hebrajczyków pisze: Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. (Hbr 11,1) Wiara wyraża się przez dziękczynienie. Czy wierzysz w Boże obietnice? Czy potrafisz dziękować za nie nawet wtedy, gdy nie oglądasz jeszcze ich spełnienia?
• Bóg nam obiecuje, że będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę; bo oto Ja uczynię z Jerozolimy wesele i z jej ludu – radość. Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu. Już się nie usłyszy w niej odgłosów płaczu ani krzyku narzekania. Potrzebujemy wyznawać z mocą i wdzięcznością, że wewnętrzna radość jest Jego dziełem w naszym życiu. Jest możliwa, ponieważ On ją nam obiecuje. Tylko ludzie, którzy doświadczyli głębokiego smutku potrafią rozsmakować się radością. Dziękujmy nawet za trudne doświadczenia naszego życia, które zrodziły w nas smutek, a może poczucie nieszczęścia, ponieważ one pozwalają nam docenić otrzymane dobro. Czy dziękujesz za trudne doświadczenia życiowe? Czy rozumiesz sens tych doświadczeń?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za łaskę dostrzegania mocy wiary w moim życiu. Dziękuję za łaskę dziękczynienia.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?