Archiwum z dnia: 8 kwietnia 2022

08.04.2022, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 10,31-42

Żydzi porwali za kamienie, aby Jezusa ukamienować. Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów, które pochodzą od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie kamienować?»
Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie kamienujemy Cię za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga».
Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: „Ja rzekłem: Bogami jesteście?” Jeżeli Pismo nazwało bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić – to czemu wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: „Bluźnisz”, dlatego że powiedziałem: „Jestem Synem Bożym?” Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choć nie wierzylibyście Mi, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu».
I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał.
Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. I wielu tam w Niego uwierzyło.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Żydzi nie rozumiejąc jakichś spraw, z łatwością sięgają po kamienie, aby rozwiązać problem po swojemu. Stwierdzenie Jezusa, że jest Synem Boga, czyli jest równy Bogu, stanowiło w ich oczach jawne bluźnierstwo godne ukamienowania. Dzisiaj samo mówienie o Bogu, przyznanie się do Niego, ściąga na głowę obrazę, zniewagi, poniżenie. Staje się to coraz trudniejsze, wymaga coraz większej odwagi. Czy jestem czytelnym świadkiem Jezusa? A może to ja jestem tym, który rzuca kamień w osoby, do których jestem uprzedzony, myślące inaczej, żyjące inaczej?
• Jezus ma poczucie swojej misji i źródła jej pochodzenia. Wie, że wszystko jest z woli Ojca i w Nim jest siła i moc. Ludzie (zwłaszcza młodzi) wierzą, że dzięki swoim talentom, umiejętnościom, pieniądzom, szczęściu, mogą zdobyć i zawojować cały świat. Ale czas i realia życia niejednokrotnie weryfikują ludzkie możliwości. W obliczu choroby, utraty pracy, innych nieszczęść widać wyraźnie, że człowiek nie jest bogiem. Jakie jest moje powołanie? Jak je wypełniam? A jak przeżywam utratę dóbr doczesnych?
• Żydzi szukają u Jezusa coraz to nowych problemów (albo uzdrawia  w szabat, albo je z grzesznikami, wypędza złe duchy,…). Chcieliby, aby był Mesjaszem jakiego oczekują – przywódcą, który pociągnie naród do zwycięstwa nad Rzymianami. Ale Jego czyny mówią o Jego tożsamości, o tym, że jest Synem Bożym. Żydzi boją się tego Kim On jest. Czy ja też nie tworzę sobie własnego obrazu Jezusa, Boga? Nie oczekuję, że będzie spełniał moje plany i realizował moją wizję świata? Jaki jest mój Bóg?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, pragnę widzieć w Tobie samą Miłość, którą jesteś. Tą Miłością przemieniaj moje serce.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?