Archiwum z dnia: 13 lipca 2022

13.07.2022, środa , Świętych pustelników Andrzeja Świerada i Benedykta

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 10, 5-7. 13-16

Tak mówi Pan:
«Biada Asyrii, rózdze mego gniewu i biczowi mocy mej zapalczywości! Posyłam ją przeciw narodowi bezbożnemu, przykazuję jej, aby lud, na który się zawziąłem, ograbiła i złupiła doszczętnie, by rzuciła go na zdeptanie, jak błoto na ulicach. Lecz ona nie tak będzie mniemała i serce jej nie tak będzie rozumiało, bo w jej umyśle plan zniszczenia i wycięcia w pień narodów bez liku». Powiedział bowiem: «Działałem siłą mej ręki i własnym sprytem, bo jestem rozumny. Przesunąłem granice narodów i rozgrabiłem ich skarby, a mieszkańców powaliłem, jak mocarz. Ręka moja odkryła jakby gniazdo bogactwa narodów. A jak zbierają porzucone jajka, tak ja zagarnąłem całą ziemię; i nie było nikogo, kto by zatrzepotał skrzydłem, nikt nie otworzył dzioba, nikt nie pisnął». Czy się pyszni siekiera wobec drwala? Czy się wynosi piła ponad tracza? Jak gdyby bicz chciał wywijać tym, który go unosi, i jak gdyby pręt chciał podnosić tego, który nie jest z drewna. Przeto Pan, Bóg Zastępów, ześle wycieńczenie na jego tuszę. Mimo świetnego wyglądu trawić go będzie gorączka, jakby zapłonął ogień.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Trudno nam zrozumieć Bożą moc i zdumieć się nią, ponieważ nie widzieliśmy Boga potężnie działającego. Bóg czyni narzędziami swojego gniewu ludzi, którzy nie wierzyli w Boga Jahwe. Prorok Izajasz pisze, że Bóg uczynił swoim narzędziem gniewu potężną Asyrię. Jeden z królów asyryjskich – Asurnasirpal – nadał sobie przedziwne tytuły jak: „Srogi smok”, „Cudowny pasterz”, „Święte stworzenie”, „Wódz zastępów”, „Nieustraszony w boju”, „Depczący wrogów”,  „Bezlitosny bohater” oraz „Potężna fala przypływu, której się nikt nie oprze.”  Prorok Izajasz pisze o misji Asyrii. Posyłam ją przeciw narodowi bezbożnemu, przykazuję jej, aby lud, na który się zawziąłem, ograbiła i złupiła doszczętnie, by rzuciła go na zdeptanie, jak błoto na ulicach. Potrzebujemy wzrastać w zaufaniu, aby uwierzyć w to, że Bóg udzieli nam swojej pomocy nawet przez ludzi nie związanych z wiarą czy Kościołem. Potrzebujemy pokonywać swoje lęki, aby nie zablokowały w nas naszego zwycięstwa. Potrzebujemy wołać:  JEZU, UFAM TOBIE!  To wołanie potrzebuje być intensywne, zdeterminowane, aby móc oglądać owoce tego wołania. Czy wzrastasz w zaufaniu? Z jakimi lękami się zmagasz?
• Potrzebujemy wzrastać w zaufaniu, aby pozostawić Bogu pomstę za otrzymane krzywdy. Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę. (Rz 12,19) Często ta kara może być wewnętrzna. Przeto Pan, Bóg Zastępów, ześle wycieńczenie na jego tuszę. Mimo świetnego wyglądu trawić go będzie gorączka, jakby zapłonął ogień. Potrzebujemy Bożą mocą pokonywać w sobie poczucie krzywdy, urazy, pretensji, aby one nas nie zniszczyły. Bóg żywy ze zła, które doświadczamy, potrafi   wyprowadzić niewyobrażalne dobro. Z jakimi krzywdami się zmagasz? jakie rodzą one owoce?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: KORONKA BIBLIJNA:
DUŻE PACIORKI: Ci, którzy Panu ufają, są jak góra Syjon, co się nie porusza, ale trwa na wieki. (Ps 125,1)
MAŁE PACIORKI: Jezu, ufam Tobie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?