Archiwum z dnia: 25 lipca 2022

25.07.2022, poniedziałek , Święto św. Jakuba, Apostoła

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

2 List św. Pawła do Koryntian 4, 7-15

Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele. Ciągle bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie.
A że mamy tego samego ducha wiary, według którego napisano: «Uwierzyłem, dlatego przemówiłem», my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby łaska, obfitująca we wdzięczność wielu, pomnażała się Bogu na chwałę.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Czy proszę Boga o moc? O Jego moc. Żeby dał mi siłę znosić cierpienie, ale nie zwątpić.. znosić niedostatek, ale nie rozpaczać.. nie płakać w osamotnieniu w czasie prześladowania.. nie zginąć, gdy upadnę… Co to za potężna musi być moc, że pozwala mi przetrwać to, czego tak się boję: cierpienie, biedę, prześladowanie, samotność… Gdzie jest moje serce? Czy naprawdę w Bogu mam moje serce? Czy mam tyle odwagi, by całą ufność złożyć w Bogu..? W Jego krzyżu?

• Co to znaczy „nosić w sobie konanie Jezusa..”? To znaczy nie zostawiać nic dla siebie. To przyjąć Jezusa nie tylko z radością zmartwychwstania, ale i z trwogą konania..  z odrzuceniem.. z biedą.. z osamotnieniem.. z prześladowaniem.. Czy naprawdę mam odwagę przyjąć Go z Jego Krzyżem? Czy naprawdę chcę iść za Nim bez pytań i warunków?
• Jaka jest moja wiara? Czy i ja „uwierzyłem i przemówiłem”? Czy mowię o mojej wierze? Czy mówię o życiu wiecznym? Czy wierzę, że powstanę z martwych mocą Jezusa?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi wiarę. Pomóż mi zawierzyć Tobie bez warunków i wątpliwości. Spraw, by serce moje zawsze chroniło się u Ciebie, bym skarb mój tylko w Tobie miał, a moje serce spoczywało w Twoich dłoniach.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?