Archiwum z dnia: 12 listopada 2013

12.11.2013, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia św. Łukasza 17, 7 – 10 

Jezus powiedział do swoich apostołów:

„Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: «Pójdź i siądź do stołu»? Czy nie powie mu raczej: «Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił»? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: «Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać»”.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”. Dzisiejszym czytaniem Pan Jezus uczy nas pokory: wszystko co wykonujemy w ramach naszych powinności nie jest naszą zasługą ale naszym obowiązkiem. Nie domagajmy się zatem pochwał i uznania za to co nam powierzono do wykonania. Godzien pochwał i uwielbienia jest Ten, który nieproszony przez rodzaj ludzki, z pozycji Boga uniżył się i służył i służy nam abyśmy mogli wejść do Jego królestwa.
• „I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić; potem dodał: tak liczne będzie twoje potomstwo. Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę” (Rdz 15, 5 – 6). Uwierzyć w Słowo Pańskie i kierować się nim oto prawdziwa zasługa w oczach Pana. Na niczym nie powinno zależeć nam bardziej niż by osiągnąć Jego uznanie.     
• „Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa” (Łk 1, 1 – 2). Bogu niech będą dzięki za wszystkich, którzy posługują Słowem Bożym i niosą Je od założenia  świata aż po jego kres.
• „Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa! Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy” (Łk 22, 26 – 27). Skoro służba nie jest hańbiąca dla Boga to czyż może uwłaczać nam?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu chcę służyć tak jak Ty służyłeś, naucz mnie postawy sługi na wzór Jezusa. 

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?