Archiwum z dnia: 12 lutego 2015

12.02.2015, czwartek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Rodzaju 2,18-25

Pan Bóg rzekł: « Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc ».
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta ziemne i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę «.istota żywa ». I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział:
« Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała. Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta ».
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali nawzajem wstydu.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc” Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo i stworzył go z miłości. Nie stworzył go do życia dla samego siebie, ale dla drugiego człowieka. Człowiek stworzony na obraz Boga dąży do wspólnoty z innymi ludźmi, szuka więzi. Dopiero obecność drugiego człowieka pozwala żyć w pełni na obraz Boga, tzn. żyć w relacji miłości. Drugi człowiek, zwłaszcza współmałżonek, jest powołany do konkretnego zadania – pomocy przy wzrastaniu we wzajemnej miłości. Czym objawia się moja miłość do członków mojej rodziny (małżonka, dzieci, krewnych)? Kiedy ostatni raz dałam/-em odczuć swojemu współmałżonkowi, że jest dla mnie szczególnie ważny?
• „łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” Miłość małżonków, to zjednoczenie, wzajemne oddanie się sobie wymaga pełnej i nieprzerwanej wierności. Wierność tej miłości ma odzwierciedlać miłość Boga do człowieka. Związanie z drugim człowiekiem na cale życie może czasami wydawać się trudne. A świat bardzo często utwierdza nas w przekonaniu, że jest to wręcz niemożliwe Jednak sakrament małżeństwa uzdalnia do życia w wierności. Przez niego małżonkowie stają się świadkami wiernej miłości Boga. Czy dziękuję Panu za dar sakramentu małżeństwa (swojego, rodziców, dzieci)? Czy świętuję rocznicę ślubu? Czy modlę się o jedność we własnej rodzinie? Czy polecam Panu rodziny rozbite, niepełne?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę pomóż mi żyć tak, aby miłość w mojej rodzinie była odbiciem Twojej miłości do każdego człowieka.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?