Archiwum z dnia: 20 lutego 2015

20.02.2015, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Psalm 51, 3-6. 18-19

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość swoją,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz,
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Współczesny człowiek szczególnie boryka się z utratą poczucia grzechu. Nawet więcej, nieprawość i grzech nazywa dobrem, czego przykładem jest choćby spór wokół zabijania dzieci w łonach matek. Nic nowego, prorokował już o tym Izajasz: Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem. Którzy zamieniają ciemność na światło, a światło na ciemność, którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz! (Iz 5, 20)
• Również król Dawid nie dostrzegał swojego grzechu po cudzołóstwie z Batszebą. Bóg posłał proroka Natana, aby ukazać mu jego grzech. Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów. (2Sm 12, 9-10). Dawid dopiero po tym napomnieniu może napisać: Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciwko Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.
• Człowiek, który nie dostrzega swojego grzechu będzie obwiniał wszystkich, tylko nie siebie. Winny jest rząd, współmałżonek, dzieci lub zawsze ktoś inny, tylko nie on. Taka postawa będzie zawsze rodziła niezadowolenie, frustrację i oskarżanie innych.
• Człowiek, który zobaczył swój grzech i powiedział „to ja zgrzeszyłem”, ma możliwość otrzymania przebaczenia i skruchy serca. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz Boże, sercem pokornym i kruszonym. Ujrzenie swojego grzechu rodzi bowiem pokorę. Święty Piotr pisze: Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocna ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. (1P 5, 5b-6). Czy dostrzegasz swój grzech? Jak często przystępujesz do sakramentu pojednania?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę ujrzenia mojego grzechu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?