Archiwum z dnia: 14 lutego 2015

14.02.2015, sobota (świętych Cyryla i Metodego, patronów Europy)

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 13, 46-49

Paweł i Barnaba powiedzieli do Żydów: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: «Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi»”.

Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Paweł i Barnaba stanęli przed misterium wolności człowieka, który może przyjąć, alb odrzucić głoszoną mu Dobrą Nowinę: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Pan Bóg obdarzył człowieka wolną wolą i ta wolną wolę głęboko szanuje. Jak dalece człowiek pozwoli Bogu działać w swoim życiu, na tyle On będzie działał. Miłość bowiem domaga się wolności i dobrowolności. Pan Bóg nie chce bowiem mieć niewolników, ale ludzi wolnych.
• Święty Paweł w Liście do Rzymian pisze o tym jednoznacznie: Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. (Rz 8, 14-16)
• Paweł i Barnaba idą głosić tym, którzy chcą słuchać Dobrej Nowiny o Jezusie: Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Reakcja pogan jest entuzjastyczna: Poganie słysząc to radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.
• Pan Bóg w przedziwny sposób odpowiada na pragnienia serca człowieka. Owe pragnienia są drzwiami dla Boga i Jego działania. Często pan Bóg dopuszcza trudne doświadczenia w życiu człowieka, aby ten zapragnął innego życia, zapragnął spotkać się z Bogiem żywym. Wydawać by się mogło, że nikt o tych pragnieniach nie wie, ale On – Bóg żywy – wie. Jakie doświadczenia wywróciły Twoje życie? Jakie doświadczenia trudne i bolesne doprowadziły cię do Boga?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o   głębokie pragnienie spotkania Ciebie i życie w Twojej obecności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?