Archiwum z dnia: 1 czerwca 2015

01.06.2015, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 12, 1-12

Jezus zaczął mówić w przypowieściach do arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych: „Pewien człowiek założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał tłocznię i zbudował wieżę. W końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. W odpowiedniej porze posłał do rolników sługę, by odebrał od nich część należną z plonów winnicy. Ci chwycili go, obili i odesłali z niczym. Wtedy posłał do nich drugiego sługę; lecz i tego zranili w głowę i znieważyli. Posłał jeszcze jednego, tego również zabili. I posłał wielu innych, z których jednych obili, drugich pozabijali. Miał jeszcze jednego, ukochanego syna. Posłał go jako ostatniego do nich, bo sobie mówił: «Uszanują mojego syna». Lecz owi rolnicy mówili nawzajem do siebie: «To jest dziedzic. Chodźcie, zabijmy go, a dziedzictwo jego będzie nasze». I chwyciwszy go zabili i wyrzucili z winnicy. Cóż uczyni właściciel winnicy? Przyjdzie i wytraci rolników, a winnicę odda innym. Nie czytaliście tych słów w Piśmie: «Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się kamieniem węgielnym. Pan to sprawił i jest cudem w oczach naszych»?” I starali się Go ująć, lecz bali się tłumu. Zrozumieli bowiem, że przeciw nim powiedział tę przypowieść. Zostawili więc Go i odeszli.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus zaczął mówić w przypowieściach do arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych – do ubogich i prostych ludzi Jezus przemawiał w przypowieściach, aby ułatwić im zrozumienie rzeczywistości Królestwa Bożego. Dlaczego do arcykapłanów i uczonych nie mówi wprost, ale także używa przypowieści? Zrozumieli bowiem, że przeciw nim powiedział tę przypowieść – Pan wiedział, jak zatwardziałe i pyszne są ich serca. Nie chciał ich rozsierdzać, pobudzać do agresji ani niepotrzebnie ranić. Ale mimo to, w sposób jak najbardziej dla nich przystępny, chciał im powiedzieć prawdę o ich przodkach i o nich samych.
• Była to prawda o prorokach z przeszłości, ale także prawda o Bóstwie Jezusa i proroctwo o tym, co Go spotka: Miał jeszcze jednego, ukochanego syna. Posłał go (…) Lecz owi rolnicy mówili (…) Chodźcie, zabijmy go (…) I chwyciwszy go zabili. Było to zatem pełne miłości wobec uczonych w piśmie objawienie się Syna Bożego i ostrzeżenie przed tym, do czego doprowadzi ich zatwardziałość. Prawda ta mogła doprowadzić do nawrócenia, do uznania Jezusa za mesjasza, ale nie została przyjęta przez arcykapłanów i uczonych.
• Jak ja reaguję na trudną prawdę o sobie? Czy proszę Ducha Świętego, aby mi pokazywał prawdę, aby mnie prowadził do odkrywania moich ukrytych grzechów i zatwardziałości? Jak reaguję na trudną prawdę, którą mi przekazuje bliźni? Czy jestem otwarty, zastanawiam się nad tym, a może automatycznie ją odrzucam i ranię osobę, która być może pod natchnieniem Ducha coś mi przekazuje?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Wybacz Panie, że tak często nie chcę widzieć prawdy o sobie. Proszę Cię Duchu Święty otwieraj moje oczy na prawdę o mojej grzeszności i Twojej miłości, pomóż mi tą prawdę przyjąć i przemieniaj mnie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?