Archiwum z dnia: 13 czerwca 2015

13.06.2015, sobota Niepokalanego Serca NMP

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 61, 9-10

Plemię narodu mego będzie znane wśród narodów i między ludami ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są szczepem błogosławionym Pana.
Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Żyjemy w czasach smutku i depresji. Coraz większej liczby ludzi dotyczy nie tylko smutek, ale wręcz pewien paraliż tym smutkiem. Autor Mądrości Syracha pisze: Oddal długotrwały smutek od siebie; bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku. (Syr 30, 23b) Ze smutku bowiem śmierć następuje: smutek serca łamie siłę. Nie oddawaj smutkowi swego serca, odsuń go, pomnąc na swój koniec. (Syr 38, 18. 20) Jak często jesteś smutny? Co jest powodem twojego smutku?
• Prorok Izajasz pisze o radości  związanej z Bogiem żywym. Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości. Radość w życiu człowieka to nowa jakość życia. Syrach pisze bowiem: Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego. (Syr 30,22) Człowiek może cieszyć się zwykłymi ludzkimi sprawami, ale także może cieszyć się, ponieważ został wewnętrznie rozradowany przez Boga żywego.
• Prorok Izajasz pisze  o radości, która jest darem Pana. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują ze żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. (Iz 9,2) Jan Paweł II pisze o radość znamienne słowa: Radość nie należy bowiem mylić z przelotnym doznaniem zaspokojenia i przyjemności, która często upaja zmysły i uczucia, później pozostawia w sercu niedosyt, a czasem gorycz. Radość rozumiana po chrześcijańsku jest o wiele trwalsza i przynosi głębsze ukojenie: wedle świadectw świętych potrafi przetrwać nawet ciemną noc cierpienia i w pewnym sensie jest „cnotą”, którą należy rozwijać. Nie istnieje jednak żadna sprzeczność między radością chrześcijańską, a prawdziwymi radościami ludzkimi. Przeciwnie, te ostatnie znajdują swą pełnię i najgłębszy fundament właśnie w radości uwielbionego Chrystusa. (Dies Domini, nr 57-58)
• Jak często się śmiejesz? Kiedy ostatnio się śmiałeś aż do bólu brzucha? Czy potrafisz się radować zwyczajnie w Duchu Świętym z małych i wielkich rzeczy w swoim życiu?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o dar radości w moim życiu. Uzdolnij mnie do prostej i głębokiej radości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?