Archiwum z dnia: 14 lutego 2016

14.02.2016, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 4, 1-13

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli”, i „na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu wychodzimy z Jezusem na pustynię. Pustynia jest symbolem duchowych zmagań człowieka. Jezus udaje się na nią pełen Ducha Świętego. Zanim rozpocznie walkę z szatanem, napełnia się mocą, którą otrzymuje od Ojca. Ten fakt oznacza, że kiedy Bóg dopuszcza na nas pokusy, najpierw udziela nam swojej łaski, abyśmy mogli stawić im czoła. Pustynia, która jest odcięciem od codzienności wraz z postem przygotowują Jezusa na ofiarę, którą złoży na Krzyżu.
• Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».
  Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”». Pierwsza pokusa dotyczy potrzeb – potrzeby jedzenia, ale też szerzej posiadania dóbr materialnych. Droga duchowa to droga wyrzeczeń, tylko wtedy możemy na niej wzrosnąć. Czy potrafię pościć i decyduję się na post w intencji swojej bądź swojego bliźniego? Czy potrafię podzielić się z bliźnim swoim dobrem materialnym, czasem bądź w jakiś inny spsób spełniając jego potrzeby?
• Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”». Szatan próbuje skusić Jezusa chęcią włądzy. Czy ja jestem wolny od tej pokusy? Jak wykorzystuję tę władzę, jaka została mi dana – w pracy, nad dziećmi etc.? Pokusa ta dotyczy także własciwej hierarchi wartości – to Bogu mamy oddawać pokłon a nie pieniądzon, pracy, dzieciom, dobrom materialnym czy innym przywiązaniom. Co najbardziej zaburza mi tę właściwą hierarchię warotości w życiu? Poproszę Pana o światło.

• Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli”, i „na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”». Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”». Trzecia pokusa odwraca role: stara się nam wmówić, że to Bóg powinien dostosować się do człowieka, do naszych oczekiwań, życzeń i roszczeń, a nie my do Boga. To pokusa mocy i sukcesu bez trudu. Jezus odpiera i tę pokusę, odwołując się do Słowa Bożego: Powiedziano: «Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego». Nie będziesz Boga szantażował! Nie będziesz żądał, by On ci coś udowodnił, zwłaszcza że chodzi ci o to, by On  dostosował się do twojej logiki! Jezus nie ma wątpliwości, co do Woli Ojca. Wie, że odkupienie dokona się przez Krzyż.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi łaskę wytrwania na mojej pustyni. Obdarz mnie siłą i mocą w moim czasie prób i pokus.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?