CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO POSTĘPOWAĆ W PRAWDZIE
17.06.2017, sobota Wspomnienie św. Brata Alberta Chmielowskiego, zakonnika
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 5, 33-37
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi”. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie – ani na niebo, bo jest tronem Boga; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nawet jednego włosa nie możesz uczynić białym albo czarnym.
Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi».
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
- ” Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi”. To bardzo radykalne podejście. Pan Jezus rozszerza to, co zostało zapisane w ósmym przykazaniu Dekalogu. Czy PRZYSIĘGA może być źródłem grzechu? Dlaczego jest to tak ważny temat, że został ponownie poruszony już w Nowym Testamencie? Dlaczego w ogóle przysięgamy?
Moje dzieci przysięgają, gdy chcą mnie przekonać, że coś na prawdę wykonały lub przeciwnie, nie nabroiły. Mówią tak, bo nie wierzę ich słowu gdyż np. zawiodły mnie wcześniej w podobnej sprawie. Nie mają mojego zaufania. Z drugiej strony przysięgają, bo ja, nie potrafię ponownie obdarzyć ich zaufaniem, nie potrafię zapomnieć ich przewinień. Czują, że moja miłość jest warunkowa. Gdy przysięgamy Bogu lub powołujemy się na Niego to w sercu mamy własnie taki Jego obraz: surowego sędziego, pamiętającego i rozliczającego z każdego grzechu. Tymczasem Bóg jest nieskończenie dobry, gdy przebacza to zapomina przewinienia. On pragnie byśmy oddawali się Jemu pod opiekę, a nie przysięgali, że coś zrobimy. Przysięgamy a przecież nie mozemy nic sami wykonać, gdyż wszystko jest darem właśnie od Niego.
Zastanawiałem się także, dlaczego przysięgam. Może muszę to robić, bo moje słowo oraz życie nie gwarantuje prawdy? A może moje czyny lub słowa są otoczone mnóstwem dodatków, nawyków czy też kłamstwami, które czynią je niewiarygodnymi i dlatego wzmacniam je przysięgą? Jezus mówi wprost by odrzucić to, co nie jest prawdą. Niech zostanie tylko TAK lub NIE, nic więcej.
Gdy przysięgam, to daję w porękę coś, co tak naprawdę nie należy do mnie: moje życie, zdrowie, majątek lub przyszłe czyny. To stawia mnie na równi z Bogiem, a to jest grzech PYCHY. Czy zdajesz sobie z tego sprawę?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu naucz mnie prostoty w tym co robię lub mówię. Pokazuj mi miejsca w życiu, gdzie stawiam się na równi z Bogiem albo gdzie moje słowo jest puste i nie jest narzędziem do głoszenia Ewangelii.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
