Archiwum z dnia: 17 sierpnia 2020

17.08.2020, poniedziałek , Św. Jacka

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga proroka Ezechiela 24, 15-24

Pan skierował do mnie te słowa: «Synu człowieczy, oto zabieram ci nagle radość twych oczu, ale nie lamentuj ani nie płacz, ani nie pozwól, by płynęły ci łzy. Wzdychaj w milczeniu, nie przywdziewaj żałoby jak po umarłym, zawiąż sobie zawój dokoła głowy, sandały włóż na nogi, nie przysłaniaj brody, nie spożywaj chleba żałoby!» Mówiłem do ludu mego rano, a wieczorem umarła mi żona, i uczyniłem rano tak, jak mi rozkazano. A lud mówił do mnie: «Czy nie wyjaśnisz nam, co oznacza dla nas to, co czynisz?» Wówczas powiedziałem im: Pan skierował do mnie te słowa: «Powiedz domowi Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja pozwalam bezcześcić świątynię moją, dumę waszej potęgi, radość waszych oczu, tęsknotę waszych serc. Synowie wasi i córki wasze, których opuściliście, od miecza poginą. Wy zaś tak uczynicie, jak Ja uczyniłem: brody nie będziecie przesłaniać ani spożywać chleba żałoby, ale mając zawoje na głowach i sandały na nogach, nie będziecie lamentować ani płakać. Będziecie schnąć z powodu nieprawości waszych i będziecie wzdychać jeden przed drugim. Ezechiel będzie dla was znakiem. To, co on uczynił, będziecie i wy czynili, gdy to nastąpi. I poznacie, że Ja jestem Pan».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Prorok Ezechiel jest znakiem dla swojego ludu. Ten znak jest potężny i dramatyczny także dla samego proroka. Synu człowieczy, oto zabieram ci nagle radość twych oczu, ale nie lamentuj ani nie płacz, ani nie pozwól, by płynęły ci łzy. Wzdychaj w milczeniu, nie przywdziewaj żałoby jak po umarłym, zawiąż sobie zawój dokoła głowy, sandały włóż na nogi, nie przysłaniaj brody, nie spożywaj chleba żałoby!»Mówiłem do ludu mego rano, a wieczorem umarła mi żona, i uczyniłem rano tak, jak mi rozkazano. Zabranie czegoś, co dotyka naszego serca, a zwłaszcza miłości, boli w szczególny sposób. Są tacy, którzy się z tego nie podnoszą. Co jest radością twoich oczu? Co sprawia, że masz chęć do życia?

• W słowie Bożym największym nieszczęściem człowieka jest grzech. Współcześnie grzech nie jest problemem. Żyjemy w czasach, gdzie  grzechem jest nie liczenie się z Bogiem żywym. Człowiek stał się bogiem sam dla siebie. Prorok Ezechiel pisze: Będziecie schnąć z powodu nieprawości waszych i będziecie wzdychać jeden przed drugim. Autor Psalmu 32 pisze w podobnym duchu: Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach. (Ps 32, 3-4) Czy widzisz swój grzech? Jak często korzystasz z sakramentu pojednania? Czy prosisz Boga żywego o ujrzenie swojego grzechu?

• Bóg nie chce śmierci człowieka. Ezechiel pisze: Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela?  Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci – wyrocznia Pana Boga. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie. (Ez 18, 31c-32) Człowiek ma możliwość przemiany swojego życia, gdy widzi swój grzech, wyznaje go, żałuje za niego i pokutą zamyka konsekwencje grzechu. Widzenie swojego grzechu i wyznanie go, jest największym dobrem dla człowieka. Jak rozumiesz grzech i co z nim robisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za widzenie mojego grzechu. Dziękuję, że mogę się zmieniać dzięki Twojemu przebaczeniu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?