Archiwum z dnia: 6 lutego 2021

06.02.2021, sobota , Św. Pawła Miki i Towarzyszy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 6,30-34

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Apostołowie, wracają ze swojej pierwszej wyprawy misyjnej. Po trudach pracy, pełni wrażeń, ale też zmęczenia przychodzą do Jezusa, by Mu opowiedzieć o swoich doświadczeniach. On jest centrum – źródłem i celem – ich życia i działania. „Bóg jest w nich sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą” (Flp 2,13). Mają odwagę wyjść w świat, gdy są napełnieni Jego mocą i słowem. Po zakończeniu swojego posłannictwa wracają do Niego aby odpocząć, zaczerpnąć siły i znowu poddać się Jego poleceniom. Czy w centrum mojego życia jest Jezus? Czy rozmawiam z Nim o swoich planach? Czy wracam do Niego, aby o wszystkim opowiedzieć? Czy od Niego (z Eucharystii) czerpię siłę?
• Wszystko ma swój czas (por. Koh 3). Po trudzie pracy jest też czas na odpoczynek. Czasami ten odpoczynek jest nie tylko prawem, ale także obowiązkiem. Działania na różnych polach (zawodowym, rodzinnym, wspólnotowym) przynoszą z czasem zmęczenie. Dobrze przeżywany odpoczynek, to nie jest strata czasu, ale możliwość pobycia z samym sobą, wyciszenie emocji, spojrzenie z dystansem na swoją aktywność, na budowanie relacji z najbliższymi (współmałżonkiem, dziećmi), skonfrontowanie mojego działania z wolą Pana Boga, refleksję nad sensem i celem mojej pracy. Jeśli będę szukał rady i pomocy u Pana, to znajdę je. On troszczy się o mnie całego.). Stąd Jezus zachęca do udania się na „miejsce pustynne”, gdzie można w ciszy przyjrzeć się sobie, spotkać Boga, nabrać od Niego nowych sił. Jak często i w jaki sposób odpoczywam? Czy korzystam z odpoczynku przy Bogu (na adoracji Najświętszego Sakramentu)?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach” (Ps 23,1b-3).

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?