Archiwum z dnia: 6 marca 2021

06.03.2021, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 15, 1-3. 11-32

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
«Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.
Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić.
Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”.
Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Ciesząc się własną sprawiedliwością, ówcześni mędrcy (faryzeusze i uczeni w piśmie) gardzili ludźmi pogubionymi (grzesznikami) i skazanymi na margines społeczny (celnicy). A Jezus w przypowieści o ojcu, którego miłość jest bezwarunkowa, pokazuje, że każdy ma swoją godność i zajmuje szczególne miejsce w sercu Boga.
• Kochający ojciec wychodzi naprzeciw swojego dziecka, przyjmuje go do domu i przywraca godność syna. Niewierność syna nie osłabiła ojcowskiej miłości, ale pozwoliła na ukazanie jej wielkości. Powrót dziecka, zwłaszcza takiego pogubionego w życiu, jest wielkim świętem całego domu. To samo zrobił Bóg. Z miłości do człowieka, który przez nieposłuszeństwo opuścił raj, Jezus przyjął ludzkie ciało i dał się ukrzyżować. Zrobił to, abyśmy mogli powrócić do domu – osiągnąć niebo. Miłosierdzie Boga-Ojca jest bezwarunkowe i nie zależy od naszych zasług. Nic nie może nam odebrać dziecięctwa Bożego, nawet największy grzech, jakiego moglibyśmy się dopuścić. Zawsze należymy do Ojca, który kocha, wychodzi nam naprzeciw i czeka na nasz powrót. Wykorzysta najmniejszą oznakę naszej skruchy, aby przez sakrament pokuty przygarnąć nas i na nowo wprowadzić do domu.
• Młodszy syn, zachłysnął się życiem, roztrwonił majątek i po ludzku sięgnął dna. Dopiero taki stan spowodował zmianę jego myślenia i postępowania. Swojego ratunku upatrywał w powrocie do rodzinnego domu. Zapragnął wrócić do ojca, bez względu na konsekwencje (status najemnika). Starszy syn formalnie nie odszedł od ojca, a mimo to nie był szczęśliwym. Zewnętrznie trwa przy rodzicu, ale jest to bardziej postawa niewolnika oczekującego zapłaty, a nie syna. Buntuje się i nie dostrzega, że na co dzień żyje przy boku bezwarunkowo kochającego ojca i ma udział we wszystkich jego dobrach. Jaka jest moja postawa wobec Boga? Do którego z synów mi bliżej?
  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci za to, że mimo moich zdrad, ty ciągle wychodzisz mi na spotkanie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?