Archiwum z dnia: 1 listopada 2012

1.11.2012, czwartek  (Wszystkich Świętych)

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Mateusza 5, 1-12a

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• W  Uroczystość  Wszystkich Świętych Kościół przez czytania biblijne ukazuje perspektywę człowieka świętego. Święty to człowiek kruchy, zmagający się ze swoim grzechem. To także człowiek, które wprowadza w swoje życie osiem błogosławieństw upodabniając się do Jezusa.
• Osiem błogosławieństw to pewien autoportret Jezusa Chrystusa w Jego postawie. Jan Paweł II pisze: Błogosławieństwa nie mówią bezpośrednio o konkretnych normach postępowania, raczej o życiowych postawach i o wewnętrznym usposobieniu.[…] To przede wszystkim obietnice, z których pośrednio wypływają także wskazania normatywne dotyczące życia moralnego. W swojej. Są one swoistym autoportretem Chrystusa i właśnie dlatego stanowią zaproszenie do naśladowania Go i do komunii życia z Nim. (Veritatis splendor, nr 16)
• Cóż zatem w praktyce oznacza błogosławieństwo ubogich w duchu? Człowiek ubogi to człowiek całkowicie zależny od Ojca niebieskiego. Mocno doświadczający swojej zależności ze względu na swój grzech i swoje słabości. Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny. (2Kor 12, 9. 10c)
• Człowiek miłosierny to człowiek, ktory potwierdził swoją czynną miłość w praktyce. Miłość ta w sposób szczególny daje o sobie znać w zetknięciu z cierpieniem, krzywdą, ubóstwem, w zetknięciu z cała historyczną ludzką kondycją, która na różne sposoby ujawnia ograniczoność i słabość człowieka, zarówno fizyczną, jaki  moralną. Właśnie ten sposób i zakres przejawiania się miłości nazywa się w jezyku biblijnym miłosierdziem. (Jan Paweł II, Dives in misericordia, nr 3)
• Kościół doprecyzował pewną klasykę uczynków miłosierdzia. Podzielił je na uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała. Uczynki miłosierdzia względem duszy: grzesznych upominać, nieumiejących nauczać, wątpiącym dobrze radzić, smutnych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych. Uczynki miłosierdzia względem ciała: nakarmić łaknących, napoić pragnących, przyodziać nagich, przyjąć podróżnych, pocieszać więźniów, nawiedzać chorych, grzebać umarłych.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu pozwól mi upodabniać się do Ciebie. Pozwól mi być ubogim, miłosiernym, łagodnym, czystym, smucącym się nad swoim grzechem, sprawiedliwym.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?