Archiwum z dnia: 23 listopada 2012

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ OBECNOŚCI CHWAŁY PAŃSKIEJ

23.11.2012, piątek

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę 

Lectio (czytanie) przeczytaj:

 

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. 

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Świątynia od zawsze była miejscem modlitwy i składania ofiary Bogu. Świątynia Jerozolimska dla Izraelity była miejscem obecności Boga Jahwe. Prorok Ezechiel odnotowuje takie wydarzenie związane ze świątynią w Jerozolimie. I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu, a głos Jego był jak szum wielu wód, a ziemia jaśniała od Jego chwały. A chwała Pańska weszła do świątyni przez bramę, która skierowana była ku wschodowi. Synu człowieczy, to jest miejsce tronu mojego, miejsce podstawy mych stóp, gdzie chcę na wieki mieszkać pośród Izraelitów. (Ez 43, 2. 4.7)

 

  • Często jednak człowiek zapomina o korzeniach swojej tożsamości. Zapomina po co potrzebna była mu wiara, świątynia, modlitwa i  życie duchowe. Zapomina co jest korzeniem, sensem i podstawą jego istnienia. Jezus dość gwałtownie wchodzi na teren świątyni i  gwałtownie przypomina po co istnieje świątynia: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców.

 

  • Gdy człowiek nie reaguje na upomnienia Boże, Bóg odchodzi ze swojej świątyni. Prorok Ezechiel odnotowuje: Potem cheruby rozwinęły swe skrzydła i równocześnie z nimi poruszyły się koła, a chwała Boga Izraela spoczywała na nich u góry. I odeszła chwała Pańska z granic miasta, i zatrzymała się na górze, która leży na wschód od miasta. ( Ez 11, 22-23)

 

  • Gdy chwała Pańska odchodzi z naszych kościołów wówczas one przeobrażane są w biblioteki, restauracje, magazyny i  inne miejsca  przeznaczenia. Gdy żyjemy w stanie grzechu śmiertelnego nasze serce stają się jaskiniami zbójców. Stan łaski uświęcającej bowiem sprawia, że żyjemy w łączności z Bogiem, a chwała Pańska na nas spoczywa.

 

  • Czy widzisz sens życia w stanie łaski uświęcającej?  Czy twoje serce jest domem modlitwy w twoim życiu? Czy doświadczasz skutków obecności Boga żywego w twoim życiu?

 

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję Ci za dar wiary. Dziękuję Ci  za wrażliwość na Ciebie, Boga żywego. Dziękuję za stan łaski uświęcającej każdego dnia.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

 

Actio (działanie)  Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli  tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?