Archiwum z dnia: 22 listopada 2012

22.11.2012, czwartek        

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Łukasza 19, 41- 44 

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.  Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, obiegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia”.

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus płacze nad Jerozolimą – swoim ukochanym miastem. Dla każdego Żyda to miasto obietnicy i miasto wewnętrznego spełnienia. Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica! Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie bedę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość. (Ps 137, 5-6)
• Jezus wzywa miasto Jerozolimę do nawrócenia. Wzywa odpowiedzialnych przywódców Sanhedrynu do nawrócenia. Często używa mocnych słów, aby obudzić zadufanych w sobie faryzeuszy. Używa mocnych słów, aby rozbić skorupę ich serca.
• Również człowiek współczesny często traktuje chrześcijaństwo jak tabletkę od bólu głowy, aby mniej bolało. Prawdziwa pomoc przychodzi jednak wówczas, gdy rozwiązywana jest prawdziwa przyczyna naszej dolegliwości. Nawrócenie rozpoczyna się wówczas, gdy z Bożą pomocą  pragniemy przyjąć prawdę o sobie. Wówczas Bóg wyprowadza nas z naszej ślepoty, głuchoty i wszelkiej niewoli.
• W innym miejscu tej Ewangelii czytamy: Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście. (Łk 13, 34). Co czyni człowieka niewidomym  i głuchym na wołanie Jezusa? Odrzucenie nawrócenia. Brak nawracania się niesie ze sobą skutki, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Jezus mówi trudne słowa pod adresem Jerozolimy: Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia.
• Jak przyjmuję proroków w swoim życiu, którzy mówią do nas trudną prawdę? Czy jestem wdzięczny Bogu za ich napominanie i  za ich posługę? Czy proszę Boga o łaskę przyjmowania prawdy o sobie?
• Pierwszym krokiem, który należy uczynić to wołać do Boga żywego i prosić o łaskę nawracania się. Człowiek sam z siebie nie jest w stanie wygenerować nawrócenia, ponieważ nawrócenie jest darem Ducha Świętego w naszym życiu. Dawcą nawrócenia jest Bóg żywy, który jest miłośnikiem człowieka i miłośnikiem życia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię wlej w moje serce pragnienie nawracania się. Wlej w moje serce łaskę przyjmowania prawdy o mnie samym.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?