Archiwum z dnia: 12 listopada 2014

12.11.2014, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia wg. św. Łukasza 17,11-19 

Zmierzając do Jerozolimy Jezus przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.

Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”.

Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni.

Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”.

Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Trędowaci przyszli do Jezusa, gdyż czuli, że On ma moc, aby zmienić ich życie. „Głośno wołali”. W Ewangelii jest kilka przykładów ludzi, którzy głośno i uporczywie wołali o ingerencję Jezusa w ich życie – niewidomy Bartymeusz, jawnogrzesznica, ojciec epileptyka. Jezus zachęca nas nawet do tego: „Proście a będzie wam dane”. Proś Jezusa, aby zaingerował w Twoje życie i przemienił je. On wie, co jest dla Ciebie dobre i to Ci da.
• Jezus nie mówi do trędowatych – jesteście uzdrowieni, tylko „idźcie pokażcie się kapłanom”. Ma to znaczenie o tyle, że tradycja żydowska nakazywała, aby kapłan sprawdził, czy uzdrowienie zaszło, czy jest prawdziwe. Owi trędowaci musieli więc uwierzyć, że jak dojdą do kapłanów, to będą zdrowi, inaczej zostaliby w najlepszym przypadku przepędzeni kijami. Ta sytuacja domagała się od nich odwagi w wierze, pójścia w ciemno za Słowem, które wypowiedział do nich Jezus. Czy w Tobie jest taka odwaga wiary? Może chodzi nawet o drobne rzeczy, jak publiczny znak krzyża, czy modlitwa przed posiłkiem w restauracji? Gdy będziemy mieć odwagę w drobnych sprawach, to Pan będzie prowadził nas dale, w odwadze wiary potrzebnej do rzeczy większych….
• Dzisiejsze Słowo mówi też o wdzięczności. Dzięki łasce Bożej i swojej odwadze wiary wszyscy trędowaci zostali uzdrowieni, ale tylko jeden okazał za to wdzięczność. Może ci inni pomyśleli – jestem już zdrowy, dostałem co chciałem, to co mnie obchodzi wdzięczność? Ich postawa pokazuje, że choć ich ciała zostały oczyszczone, to dusze pozostały brudne i egoistyczne. Do wejścia do Bożego Królestwa potrzebna jest czysta dusza. Może ci trędowaci żyli dalej w zdrowiu ale co z tego? „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek , choćby cały świat zyskał , a na swej duszy szkodę poniósł ? (Mt 16,26)”. Czy tak samo jak zdrowia ciała pragniesz zdrowia swojej duszy? Co w tym kierunku robisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, pragnę, aby moja dusza była zdrowa, ale proszę Cię też o zdrowie ciała. Będę pamiętał o wdzięczności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?