Archiwum z dnia: 6 marca 2016

06.03.2016, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 15,1-3 . 11-32

W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi.” Ewangelia zdaje się pięknie opisywać czas wielkiego postu i tego co się w nim dzieje. Dzisiejsza opowieść o dwóch synach stawia pytanie o Twoją postawę wobec Ojca. Czy bliżej Ci do słuchających Jezusa celników i grzeszników, czy też do posiadających wiedzę i autorytet nauczycieli, którzy bardziej od słuchania wybierają mówić, a nawet szemrać i poprawiać samego Pana Jezusa?

• Czy jesteś autentyczny przed Ojcem w waszej relacji? Czy zadałeś sobie pytanie, dlaczego jesteś przy Nim? Spróbuj 3 razy zadać sobie to samo pytanie, aby odkryć najgłębszą motywację bycia z Ojcem. Stań przed Nim i porozmawiajcie o tym.

• Młodszy syn w całej tej sytuacji powrotu nie wykazuje się jakąś gorliwą miłością do Ojca. Jego motywacja do powrotu jest zbudowana jedynie na pragnieniu, aby już nie cierpieć niedostatku. Wystarczy opuścić środowisko grzechu, stanąć w prawdzie przy Ojcu i po prostu pozwolić Bogu się kochać. To wystarcza, aby młodszy syn znalazł się na uczcie u Ojca.

• Opisana uczta, symbolizuje ucztę w Niebie. Starszy syn z powodu swojej pychy znalazł się poza nią. To Ojciec wychodzi po niego, szuka Go, pomimo tego, że teoretycznie ten syn był cały czas przy Nim. Jest to pewien obraz sądu ostatecznego. To nie Bóg odrzuca człowieka, sądzi go i wymierza mu karę, ale człowiek stawia siebie poza kręgiem zbawienia i odrzuca prawdziwego Boga, który nie zgadza się z obrazem Boga jaki utrwalił w swoim sercu przez całe życie. Rozważ w sercu jak dobry jest Bóg i wzbudź w sobie pragnienie poznania Go jakim jest na prawdę, aby pokochać właśnie Jego, a nie jakieś wyobrażenie, fałszywy obraz Ojca.

• „Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca..” W tym fragmencie odnajdziesz pomoc, co zrobić, aby wejść na drogę powrotu do Ojca, drogę doświadczenia Jego miłosierdzia. Młodszy Syn stanął w prawdzie dopiero, kiedy poczuł głód. Dopiero wtedy przyszła refleksja i decyzja nawrócenia z głębi serca. Słowo zachęca Ciebie do podjęcia takiego postu, który zaprowadzi również i Ciebie do zbawiennej, modlitewnej refleksji i spotkania z Miłosiernym Ojcem.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Ojcze, dziękuję Ci, że Tobie tak zależy na mnie i hojnie mi przebaczasz za każdym razem, kiedy ranię Twoją miłość.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?