Archiwum z dnia: 6 kwietnia 2016

06.04.2016, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 3, 16-21

Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza Ewangelia zaczyna się od zdania (J 3,16), które znamy tak dobrze, że może często nawet je nie zauważamy. Proponuję więc by dziś zatrzymać się tylko przy nim.
• „Tak Bóg umiłował świat”. Czym jest dla ciebie Miłość Boża? Czy jej doświadczasz? Czy widzisz ją w sobie, innych oraz całym stworzeniu? Dla mnie Boża Miłość jest twórcą i motorem świata. To wszystko co widzimy, czym jest otaczający nas świat oraz to jacy jesteśmy, wynika z Jego woli. Dzięki tej Miłości bije nasze serce, powstaje nowe życie, cząstki łączą się w gwiazdach i zawiązują nowe pierwiastki oraz wytwarzana jest energia. Nasze naukowe badania nad materią, początkiem wszechświata i tajemnicą życia odkrywają coraz to mniejsze drobinki tworzące wszechświat, które okazują się znowu pytaniem i początkiem nowej tajemnicy. Dla mnie to potwierdzenie, że cały świat jest niezbadany, bo stworzył go Niezbadany i Wszechmocny Bóg.
• „Syna swego Jednorodzonego dał” Przypomnij sobie historię Abrahama i Izaaka. Bóg dał Abrahamowi dziecko w podeszłym wieku. Tego jedynaka kazał mu jednak złożyć na ofiarę, którą jak wiemy zamienił później na baranka. Nagrodą za wiarę było przymierze. Wyobraź sobie, co czuł Abraham prowadząc Izaaka w kierunku ołtarza ofiarnego? Wyobraź też samego siebie w tej sytuacji. Czy byłbyś gotowy na takie poświęcenie? Tymczasem Bóg ofiaruje swego JEDYNEGO Syna. TAKI JEST BÓG!
• Na koniec Pan Bóg przekazuje nam najważniejszą informację. Nie musimy zasłużyć na tą Miłość. Nasze zadanie to jedynie uwierzyć w Jezusa Chrystusa i to nas zbawi: „aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Ci Boże za Twoją Miłość oraz dar stworzenia. Dziękuję Ci, że dałeś Swojego Syna, który umarł i zmartwychwstał, bym ja mógł być zbawiony.. Chwała Tobie Panie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?