Archiwum z dnia: 13 kwietnia 2016

13.04.2016, środa , św. Marcina I, papieża i męczennika

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 8, 1b-8

Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.
Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem.
A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia.
Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiaj chciałbym zatrzymać się na tekście z Dziejów Apostolskich. Zapraszam Cię byś spróbował wyobrazić sobie co opisuje ten fragment.
• Za głoszenie Ewangelii zostaje zabity Szczepan. To wydarzenie powoduje, że rozpala się nienawiść do chrześcijan i następuje wielkie prześladowanie. Ludzie za wiarę w Jezusa Boga są wyrywani z domów i zamykani w więzieniach. Panuje terror i strach. Co robią chrześcijanie? Czy pozostają bierni? Czy może chwytają za broń, by bronić się i zabić prześladowców? Nie, oni postanawiają uciec przed niebezpieczeństwem. Czy jest to jednak tchórzliwa ucieczka po to by zaszyć się w jakiejś skrytce i przeczekać burzę? Na pewno nie! Czytamy: „Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.” (Dz 8,4). To jest niewiarygodne świadectwo wiary, że w każdej okoliczności nie zapominają by mówić o Jezusie Bogu i Ewangelii.
• Można pomyśleć, że to nie jest tekst o mnie, który mieszkam w Polsce. Ale czy nie można znaleźć wielu przykładów ludzi, którzy wkraczają jak Szaweł do naszych domów by za pośrednictwem mediów, reklamy czy też promocji swojego stylu życia wyrwać nas i wtrącić do „więzienia grzechu”. Przecież wciąż próbuje się oddzielić Kościół od społeczeństwa, religię od życia codziennego, a rodzinę pozbawić wierzących rodziców. To prześladowanie trwa nadal i naszym zadaniem jest przeciwstawienie się na wzór pierwszych chrześcijan. Nie walką czy też gniewem, ale głoszeniem żywego Boga, który właśnie wtedy pokaże swoją wielkość w cudach i nawróceniach. Ten fragment pokazuje mi, że moim podstawowym obowiązkiem jest głoszenie Ewangelii, a nie dyskusja czy też przekonywanie do swoich racji.
  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu prosze Cię o Ducha Świętego, bym miał odwagę i moc głoszenia Ciebie na drodze mojego życia. Prosze Cię rozpalaj moje serce i czyń mnie narzędziem bym mógł opowiadać o Twoim Miłosierdziu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?