Archiwum z dnia: 7 czerwca 2016

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO STARAĆ SIĘ BYĆ PRZYKŁADEM DLA INNYCH

07.06.2016, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 5, 13 – 16

Jezus powiedział do swoich uczniów:

„Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.
Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.”. Sól daje smak i chroni potrawy przed zepsuciem. Wiara człowieka prowadzi go do Boga. Człowiek bez wiary błąka się po świecie i żyje bez celu. Dlatego codziennie proszę o silną wiarę, która doprowadzi mnie do Domu Ojca. Czy proszę tylko dla siebie czy też dla tych, którzy wiarę utracili?

  • „Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu”. Człowiek wiary jest jak wieża na wysokiej górze i jak światło, które oświetla drogę. Jest przykładem dla innych i prowadzi ich do Boga. Ten, który wiarę utracił błądzi w ciemności i innych może prowadzić ku wiecznemu potępieniu. Czy jestem przykładem dla innych czy lepiej aby mnie nie słuchali? 

  • „Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim” (Mt 5, 19). Bóg powiedział człowiekowi co jest dobre a co złe. Czy przestrzegam Jego przykazań czy dopuszczam ich „ludzkie modyfikacje”?. 

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, prowadź mnie według Twoich przykazań.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?