Archiwum z dnia: 25 grudnia 2016

25.12.2016, niedziela , Uroczystość Narodzenia Pańskiego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 1,1-18

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.
Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie ojca, o Nim pouczył.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo; Jezus, który jest Słowem nie został stworzony, On sam jest Bogiem, On jest zawsze. Niewidzialny Bóg objawił się najpełniej człowiekowi w widzialnym Synu. Nieskończony, wszechmocny Bóg – „ograniczył się” do ciała człowieka, przyszedł na ziemię w postaci całkowicie bezbronnego dziecka.
• Słowo stało się ciałem; Jezus stając się człowiekiem, nie tylko uniżył samego siebie i przyjął postać sługi (Flp 2,7-8), ale również przez cały akt Wcielenia, czyli także mękę, śmierć i zmartwychwstanie, wywyższył człowieka do godności dziecka Bożego. Ciało ludzkie w Jezusie stało się mieszkaniem samego Boga. Przez chrzest święty każdy z nas staje się świątynią Boga (1 Kor 3,16).Czy darzę ciało szacunkiem na jaki zasługuje? Czy pamiętam w modlitwie o swoich rodzicach chrzestnych?
• i zamieszkało między nami; Jezus prawdziwy i odwieczny Bóg jest z nami teraz i pozostanie z nami na zawsze. Od nas tylko zależy, czy chcemy Go zaprosić do swojego życia, czy wolimy być tymi, którzy Go nie przyjęli. Zaproszenie oznacza wyrażenie zgody na ciągłe przemienianie nas i wszystkich sfer naszego życia. To może być trudne i bolesne. Czy jestem gotowy na zmianę? Czy dzisiaj Bóg rodzi się na nowo w moim sercu?
• Przyjście Jezusa na świat 2000 lat temu nie było aktem jednorazowym. On przychodzi do nas stale: w lekturze Pisma Św. – które ma moc nas zmieniać, pod postacią Chleba – który daje Życie, w Sakramentach – które nas umacniają i uświęcają, w osobach i posłudze kapłanów, w każdym człowieku, zwłaszcza słabym, chorym, samotnym, wymagającym opieki. Czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie, to i tak żyjemy stale w Jego obecności. Czy gdybym miał nieustannie świadomość Bożej obecności żyłbym, czynił, myślał tak samo, jak teraz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, który przyszedłeś na świat w osobie maleńkiego dziecka uwrażliwiaj nasze serca na osoby słabe, bezbronne, potrzebujące naszej opieki.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?