CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ŻYĆ KU CHWALE OJCA

21.07.2020, wtorek , Św. Wawrzyńca z Brindisi; Św. Apolinarego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 12, 46-50

Gdy Jezus przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim rozmawiać. Ktoś rzekł do Niego: «Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą pomówić z Tobą». Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?» I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest Mi bratem, siostrą i matką».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Bo kto pełni wolę Ojca mojego… Czy taka perspektywa jest obecna w Twoim życiu? Na ile podejmowaniu różnych decyzji towarzyszy myśl/ zapytanie o wolę Ojca w tej sprawie? A może jeśli sprawa jest oczywista z punktu widzenia przykazań bożych, to już nie roztrząsasz jej głębiej? Czy pytasz Boga, co robić, gdy masz czas wolny? Czy pytasz Boga, gdzie pojechać na wakacje? Czy pytasz Boga, jak przeprowadzić trudną rozmowę, albo czy i jakie konsekwencje wyciągnąć wobec dziecka? Oczywiście nie chodzi o to, żeby wpaść w paraliż decyzyjny oczekując cudownego objawienia przy każdej decyzji. Chodzi o nastawienie serca, stałą czujność na głos boży. Chodzi o życie pod ciągłym spojrzeniem Ojca – jak malutkie dziecko bawiące się przy tacie i zerkające co jakiś czas, czy tata patrzy i cieszące się jego uwagą i opieką.
• Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. (J 15,8) Chwała Ojca, która się objawi w zbawieniu ludzi, była celem ziemskiego życia Jezusa. Chrystus pragnie, abyśmy Go w tym naśladowali – dbali nie tylko ściśle o swoje zbawienie, ale szerzej, o chwałę Boga. To pragnienie Jezus chce z nami dzielić, co sprawi, że staniemy się Mu szczególnie bliscy. Św. Paweł w Liście do Efezjan (1,12) pisze, że Ojciec przeznaczył nas, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu. Czy Twoje życie – wiara, ofiary i trudy, dążenia, pragnienia, starania, radości i różne decyzje mają na celu coś więcej niż Twoje własne dobro – czy przyczyniają się do chwały Boga? Czy masz pragnienie, by tak było? Czy się o to modlisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie proszę zapal moje serce Twoim pragnieniem! Daj mi poznać – co to znaczy, że mam żyć ku Twojej chwale i jak to zrobić?

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?