Archiwum z dnia: 9 października 2012

09. 10. 2012, wtorek

Ewangelia Św. Łukasza 10, 38 – 42

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.  Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: „Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła”.  A Pan jej odpowiedział: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona”. 

Rozważanie:  

• W dzisiejszym czytaniu Jezus zwraca uwagę Marcie, że dokonała gorszego wyboru niż Maria. Na pozór wydaje się, że jest odwrotnie. Wielu powie, że to Marta usługując i krzątając się czyni dobrze a Maria słuchając Nauczyciela zapomina o gościach i czynnościach, które w związku z odwiedzinami należy wykonać. A jednak Pan Jezus mówi do Marty: „Marto, Marto troszczysz się i niepokoisz o wiele a potrzeba mało albo tylko jednego” (Łk 10, 41-42). Maria słuchając Jezusa słucha Słowa Bożego u źródła. Czy może być coś ważniejszego?

• Wspomnijmy ostatnie Święta Bożego Narodzenia lub Wielkiej Nocy. Przypomnijmy sobie te wszystkie zakupy i przygotowania. Czy po tym ogromie pracy mieliśmy jeszcze siłę aby rozważyć co właściwie świętujemy? Czy Narodzony i Zmartwychwstały docenił przygotowanie naszego stołu czy raczej chodziło Mu o gotowość naszych serc na przyjęcie Go. Czy to my możemy nasycić Jego czy to On karmi nas pokarmem, który daje życie wieczne, Swym Ciałem i Krwią?.

• Rozważmy czy rodzina i przyjaciele odwiedzają nas aby się u nas najeść do syta tej samej szynki, którą mają u siebie czy też chcą z nami pobyć, porozmawiać, podzielić się tym co cieszy i wspólnie zastanowić się nad tym co boli?.
• Pan Jezus uczy nas wybierać to co jest ważne i nie przywiązywać zbyt dużej wagi do tego co mało istotne. Dostaliśmy nasze ziemskie ciała od Boga i powinniśmy dbać o ich rzeczywiste potrzeby. Ale czy powinniśmy na siłę i dużym kosztem je odmładzać i upiększać?. Cokolwiek byśmy im uczynili i tak obrócą się w proch, z którego powstały. Dostaliśmy też nieśmiertelne dusze przeznaczone przez Boga do życia wiecznego. W Królestwie Bożym lub w piekle. Czy dbałość o naszą duszę nie powinna być zatem dla nas najważniejsza?.

Modlitwa: Panie, dopomóż abym właściwie rozumiał cel mego życia i podążał prostą drogą do Twego Królestwa.