Archiwum z dnia: 4 stycznia 2013

4.01.2012, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Jana 1, 35-42

Jan Chrzciciel stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: „Oto Baranek Boży”. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.  Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: „Czego szukacie?”  Oni powiedzieli do Niego: „Rabbi! (to znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz?”  Odpowiedział im: „Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.  Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: „Znaleźliśmy Mesjasza” (to znaczy: Chrystusa). I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: „Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” (to znaczy: Piotr).

zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza Ewangelia Jana chce nam wyraźnie powiedzieć, że tylko do pewnego momentu można uczestniczyć w wierze rodziców, przyjaciół,  nawet swojego mistrza. Takim mistrzem i nauczycielem był Jan Chrzciciel dla swoich uczniów. To On rozpoznaje w przychodzącym 30-letnim mężczyźnie Mesjasza i mówi: Oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
• Jan dobrze przygotował swoich uczniów na szukanie prawdy i otwarcie na prawdę, ponieważ zostawili jego i podążyli  za Jezusem. Takimi samymi mistrzami mogą być rodzice dla swoich dzieci. Mogą im ukazywać Boga żywego w Eucharystii, w swojej miłości, na wspólnej modlitwie, ale przychodzi czas, kiedy muszą się usamodzielnić.
• Zadaniem nauczyciela (rodzica, animatora, kapłana, nauczyciela w szkole, drużynowego) jest rozbudzenie zainteresowań, otwartości  na szukanie prawdy. Tylko wówczas uczniowie będą mieć odwagę zostawić to co znane, zastałe i szukać czegoś nowego.
• Pierwsze pytanie, które stawia Jezus uczniom Jana Chrzciciela jest fundamentalne dla każdego człowieka: Czego szukacie? Uczniowie odpowiedzieli także bardzo znamiennie: Nauczycielu – gdzie mieszkasz? Dom  dużo może powiedzieć o swoim właścicielu. Co jest dla niego ważne? Nawet jakie jest jego wnętrze, ponieważ z wnętrza ludzkiego wypływa jego upodobanie do muzyki, porządku, małych detali.
• Jezus odpowiada: Chodźcie, a zobaczycie. Jezus nie kusi się na wywód intelektualny, ale zaprasza ich, aby osobiście przekonali się gdzie mieszka. Każdy z nas osobiście musi nawiązać relację z Jezusem. Sam osobiście musi się przekonać kim jest Jezus. Każdy z nas osobiście musi zadać niejedno pytanie Jezusowi, aby Go głębiej poznać.
• Uczestniczenie w wierze rodziców, przyjaciół  jest człowiekowi bardzo potrzebne. Jednakże przychodzi taki moment, że sam musi przekroczyć próg spotkania osobistego z Jezusem. Potrzebuje sam zadać mu wiele pytań i usłyszeć odpowiedź na każde z nich.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę osobistego spotkania z Tobą. Pozwól mi zadać  wiele pytań, na które nie znalazłem odpowiedzi w swoim życiu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?