Archiwum z dnia: 26 września 2014

26.09.2014 piątek (NMP Leśniańskiej)

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) –przeczytaj:

Księga Koheleta 3, 1-11

 

Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono, czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, czas rzucania kamieniami i czas ich zbierania, czas pieszczot i czas wstrzymywania się od nich, czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.

Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Autor księgi Koheleta przypomina nam fundamentalną prawdę naszego życia: Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. Potrzebujemy czasu, aby wzrastać i aby podjąć misję swojego życia. Mamy tyle czasu, aby się do niej przygotować i ją zrealizować.
• Panem czasu jest Jezus Chrystus – Alfa i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostatni. Ale i Jezus, jako człowiek, poddał się upływowi czasu przez wcielenie. Wcielenie bowiem Syna Bożego oznaczało poddanie się czasowi biologicznemu, fizycznemu wzrostowi, dojrzewaniu i całemu trudowi związanemu z ciałem po grzechu pierworodnym.
• Autor Księgi Koheleta przypomina nam, że jest czas rodzenia i czas umierania, czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich.
• Naszym zadaniem jest bowiem szanowanie tego czasu, akceptacja poszczególnych okresów naszego życia i właściwego wykorzystanie podarowanego nam czasu.
• Czy akceptujesz swój czas i czas swoich dzieci – ich wzrostu, dojrzewania, odchodzenia? Czy akceptujesz poszczególne okresy swojego życia? Czy poznałeś i akceptujesz misję swojego życia, którą masz zrealizować w podarowanym sobie czasie?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za czas mojego życia. Dziękuję, że jesteś Panem czasu. Proszę Cię o właściwe wykorzystanie podarowanego mi czasu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?