Archiwum z dnia: 5 grudnia 2015

05.12.2015, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 9,35 – 10, 1.5-8

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Człowiek może być w swoim życiu znękany i porzucony. Prorok Izajasz pisze bowiem: Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. (Iz 54, 6-7). Jezus w dzisiejszej Ewangelii zwraca także uwagę na ludzi znękanych i porzuconych. Mateusz ewangelista pisze bowiem: A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.

• Duch człowieka może być znękany, zgnębiony, czy też złamany. Kluczem do zrozumienia tego mogą być słowa z księgi Przysłów: Drzewem życia jest język łagodny, złamaniem na duchu – przewrotny. (Prz 15, 4) Inny fragment Księgi Przysłów wskazuje na rolę języka związaną z duchem. Życie i śmierć są w mocy języka. Jak kto go lubi używać, taki spożyje zeń owoc. (Prz 18,21). Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie. (Prz 18,14).
• Jakie jest lekarstwo Jezusa na znękanego, zgnębionego czy złamanego ducha? Jezus wysyła robotników, aby głosili Dobrą Nowinę o Nim samym. Mają nieść Dobrą Nowinę o Jezusie, który przywraca godność osoby, uzdrawia fizycznie, psychicznie czy duchowo.
• Jezus poleca swoim uczniom i mówi: Idźcie  i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Autor Psalmu pisze bowiem: On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany. (Ps 147, 3)
• Czy w dobry sposób używasz swojego języka? Czy twój język niesie afirmację, wzmocnienie dobra czy zniszczenie i  rany?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję za dar języka w moim życiu, za dar mówienia. Przepraszam za słowa, które niszczą drugą osobę lub ją ranią.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?