OCZEKIWAĆ PANA TO DZIĘKOWAĆ ZA JEGO OPIEKĘ
22.12.2015, wtorek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 1, 46 – 56
W owym czasie Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenia nad tymi, co się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”.
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
„W owym czasie Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim”. Tak rozpoczyna się Magnificat – hymn uwielbienia, którym Maryja wielbi Boga za to, że wybrał właśnie Ją na Matkę Zbawiciela. Nie dzięki Jej bogactwu czy wielkości ale dzięki Jej pokorze i gotowości do służby Bogu. A czy ja też mam powody aby wielbić Pana Zastępów? Dzięki komu w ogóle żyję, mam rodzinę, pracę? Czyż nie mam za co dziękować? Nie pamiętam dnia, w którym nie miałbym za co kupić chleba. Nie było takiego dnia, w którym byłbym bezdomny i nie miał gdzie położyć się spać. Czy to wszystko zawdzięczam samemu sobie czy Temu, który powołał mnie do życia i się mną opiekuje?
- „Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida” (Łk 1, 68 – 69). Tymi słowami wielbi Boga Zachariasz, który nie mógł uwierzyć, że będzie jeszcze ojcem, a któremu urodził się św. Jan Chrzciciel. Czy dziękuję Panu Bogu za wszystko dobro, którym mnie obdarza? Czy dziękuję Bogu za wszystkich dobrych i pomocnych ludzi, którzy mnie otaczają? Czy dziękuję Bogu za swych rodziców, którzy mnie wychowali i troszczyli się o mnie dopóki nie poszedłem w świat?
- „I zadziwił się bardzo cały naród i upadł na ziemię, oddając pokłon Bogu, i wołał jednogłośnie: bądź uwielbiony, Boże nasz, który w dniu dzisiejszym rozgromiłeś nieprzyjaciela swego ludu” (Jdt 13, 17). Tymi słowami dziękował Izrael Bogu za uwolnienie z rąk Holofernesa. Czy dziękuję Bogu, że nie muszę oddawać hołdu obcym najeźdźcom? Czy dziękuję Bogu za to, że me dzieci chodzą do polskiej szkoły a nasze kościoły sa otwarte? Czy wyrażam Bogu wdzięczność, że mogę Go publicznie czcić w ojczystym języku?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, oczekując Twego przyjścia pragnę Ci nieustannie dziękować.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
