CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ROZWIJAĆ SIĘ DUCHOWO
30.05.2016, poniedziałek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
2 List św. Piotra 1, 2-7
Najmilsi: Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. Tak samo Boska Jego moc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się dzięki nim stali uczestnikami Boskiej natury, skoro wyrwaliście się z zepsucia wywołanego na świecie żądzą. Dlatego też właśnie, dołożywszy całej pilności, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
Ten fragment listu św. Piotra jest w Piśmie Św. zatytułowany „Perspektywy rozwojowe życia chrześcijańskiego” i rzeczywiście apostoł przedstawia w nim niejako schemat takiego rozwoju duchowego chrześcijanina. W pierwszej części podkreślona jest rola łaski: Boska Jego moc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności. To działanie Boga sprawiło, że jestem wyrwany z zepsucia wywołanego na świecie żądzą. To Bóg powołał nas swoją chwałą i doskonałością i udzielił drogocennych obietnic dotyczących zbawienia i udziału w Królestwie Bożym. Najpierw muszę więc uwierzyć w to Boże wybranie mnie i obdarowanie, w to że Bóg w swojej miłości chce mnie wyposażyć we wszelkie siły i umiejętności potrzebne mi do spełniania mojego powołania. Jeśli ich nie przyjmuję, nie wierzę w to obdarowanie, to skazuję się na walkę tylko własnych siłach.
- dołożywszy całej pilności, dodajcie do wiary waszej… – jeśli posiadam tę wiarę, czyli przyjąłem obdarowanie, to mogę na nie odpowiedzieć, czyli dodać coś ze swojego wysiłku: cnotę (tzn. stałą dyspozycję by czynić dobro), poznanie, powściągliwość, cierpliwość, pobożność, przyjaźń i miłość. Są to postawy wymagające pracy nad sobą (apostoł podkreśla to mówiąc o pilności), ale jednocześnie pokrywają się one z owocami działania Ducha Św. w nas. Św. Paweł wylicza te owoce w Liście do Galatów (Ga 5, 22) i są to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Oznacza to, że także w tych moich wysiłkach działa łaska Ducha Św. i mogę liczyć na Jego pomoc. Czy staram się łączyć otwieranie się na Ducha Św. i Jego dary z moim własnym wysiłkiem pracy nad swoimi słabościami?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Święty proszę Cię przyjdź z pomocą mojej słabości, umocnij mnie i prowadź, abym widział owoce Twojej obecności w moim życiu.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
