CHODZIĆ W DUCHU, TO WIERZYĆ ŻE BÓG CHCE MOJEGO DOBRA

30.07.2017, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

List do Rzymian 8, 28-30

Bracia:
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamysłu. Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• we wszystkim dla ich dobra; W każdym wydarzeniu naszego życia jest Pan Bóg. Bardzo trudno jest nam Go dostrzec w bolesnych doświadczeniach. Ale On jest i daje obietnicę, że wszystko co nas spotyka „może” zostać wykorzystane dla naszego dobra. Przeżywając rozmaite doświadczenia mamy szansę wzrastać duchowo, odkrywać plan Boży względem nas. Jakie było moje ostatnie trudne doświadczenie? Czy powierzam je Bogu? Czy umiem już teraz dostrzec jakieś dobro z niego płynące?
• współdziała; On tego bardzo pragnie, ale „współdziałanie” nie zadzieje się samo. Ono wymaga naszego zaangażowania i wysiłku, pokory i zaufania. Aby wydarzenia poprowadziły nas ku dobremu, konieczne jest przyłączenie naszego działania do działania Boga, który z miłością ofiarowuje swoją pomoc i wsparcie. Bo On jest „bezradny” w konfrontacji z naszą wolnością. Jeśli będziemy zamykać na Boga i Jego miłość, to nie dostrzeżemy pomocy, którą oferuje, ani nie zaczerpniemy z obfitości Jego łask. Miłość Boga może nas zbawić i uszczęśliwić wtedy, gdy zechcemy ją poznać, przyjąć i odpowiedzieć. Wyrazem tego powinny być uczynki, nieustanna przemiana naszego życia. Czy i jak współdziałam z Bogiem?
• przeznaczył na to; Bóg ma dla nas plan. Bolesnym doświadczeniem jest rezygnacja z własnej woli, zamiarów, pomysłów na życie. Łączy się to z poczuciem straty Po ludzku nasze oczekiwania są zupełnie inne niż Boga. Jeśli jednak zaufamy Bogu i pozwolimy wejść w nasze życie, kierować nim, wpływać na myśli, pragnienia, zamiary, będzie nas przemieniał i doprowadzi do chwały. Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni (1J 3,2). Czy jestem gotowy zaufać Bogu i całkowicie poddać się jego prowadzeniu?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Proszę Cię Panie o odważne podążanie drogą powołania, o nieustanne współdziałanie z Tobą dla dobra mojego i ludzi, których stawiasz mi na drodze.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?