NAWRACAĆ SIĘ POPRZEZ ASCEZĘ

03.03.2022, czwartek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 9, 22-25

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie». Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

•  Bo kto chce zachować swoje życie, straci je – wyraz przetłumaczony jako życie to w oryginale „psychen” czyli życie ale i dusza – możemy dopowiedzieć serce i psychika. Dlaczego Jezus namawia do tracenia serca/duszy? Biblia często mówi dość ostro o kondycji serca człowieka: Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne i niepoprawne – któż je zgłębi? (Jr 1, 9), Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają (Ps 95,10). Wreszcie sam Jezus podsumował: Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa… (Mk 7,21) Wobec tego nie można ufać wszystkim odruchom swego serca, dążeniom swojej psychiki – bo skaleczone grzechem pierworodnym często są grzeszne.

• Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska – do tego ostatecznie dąży każde serce. Zyskać wszystko co możliwe, by zaspokoić swój egoizm i dopieścić siebie samego. Czy znasz egoistyczne dążenia swojego serca i wiesz, w czym nie możesz mu ufać? Czy rozeznajesz odruchy swojego serca – rozważasz, jakie mogą być głębsze intencje i pragnienia ukryte pod nimi? Np. dlaczego starasz się, by dana osoba Cię lubiła? Dlaczego unikasz pewnej osoby lub sytuacji? Dlaczego akurat tyle śpisz, jesz, w taki sposób spędzasz czas? Działasz świadomie, czy idziesz na ślepo za impulsem serca?
• Kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Traceniem życia jest sprzeciwienie się odruchowi serca, który rozeznajesz za egoistyczny, niezgodny z wolą Bożą. Wtedy Twoje Ego, grzeszne serce, obumiera w tej sferze. Na tym polega asceza chrześcijańska – to niezaspokajanie/”zagłodzenie” pewnych dążeń, pragnień, by nad nimi panować i robić w ten sposób miejsce na Boże życie i łaskę. Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Naśladowanie miłości Jezusa wymaga zaparcia się swego serca, głodzenia swojego egoizmu. Im większy egoizm, tym cięższy krzyż…

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie proszę, pokaż mi miejsca, gdzie brakuje mi ascezy, gdzie zamiast Twojej miłości rządzi moje serce.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?