Archiwum z dnia: 5 października 2023

05.10.2023, czwartek , Św. Faustyny Kowalskiej, zakonnicy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 10,1-12

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże. Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał”. Jezus wysyłając 12 apostołów mówił, żeby nie szli do pogan tylko do „owiec, które poginęły z domu Izraela”. Tym razem wysyła innych 72 uczniów, aby poszli do „każdego miasta i miejscowości”.  Uczniowie mają iść do wszystkich ludzi. Liczba 72 uczniów sugeruje zwielokrotnienie liczby 12 apostołów. Nie znamy imion posłanych uczniów. Jak dzisiaj wyglądają uczniowie posłani przez Jezusa? Czy są to tylko osoby duchowne i członkowie ruchów religijnych, czy bardziej wszyscy, którzy znają Jezusa a więc określają się mianem chrześcijan? Czy czujesz się wysłany przez Jezusa do ludzi z którymi żyjesz?
• „wysłał ich po dwóch ….., dokąd sam przyjść zamierzał”. Uczniowie swoją obecnością poprzedzają przyjście Jezusa. Od tego jakim efektem zakończy się ich misja, zależy czy Jezus zostanie przyjęty, czy nie. Od tego jak żyjemy jako chrześcijanie, może zależeć to, czy ludzie otworzą się na Jezusa, czy nie. Czy otworzą się na miłość, czy nie. Czy jesteś świadomy swojego wysłania? My chrześcijanie, możemy czasami się łudzić, że samo mówienie o Jezusie, uczestnictwo w ruchach religijnych daje nam miano wysłanego ucznia. Co jest miarą spełniania naszej misji uczniów Jezusa? Czy nie jest to wlewanie się miłości w nasze otoczenie? W 12 wierszu 7 rozdziału Ewangelii św. Mateusza Jezus podaje złotą zasadę postępowania: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków”
  
• Misja ucznia Jezusa – chrześcijanina – w życiu codziennym powinna opierać się na pokojowym współżyciu między ludźmi. Na wielkoduszności, ofiarności nawet względem tych, którzy nie zawsze będą chcieli ich akceptować. Na odwadze i podnoszeniu na duchu w sytuacjach, które z góry wydają się beznadziejne. W misji ucznia Jezusa będą odrzucenia. Wtedy uczniowie Jezusa powinni zadbać o swoje serce i „strząsnąć proch ze swoich stóp”. Misja ucznia Jezusa – chrześcijanina nie może skończyć się nienawiścią, potępieniem, odwetem, bo zatruje to serce ucznia. Czy odnajdujesz się w grupie uczniów Jezusa?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę moją całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś – Tobie to, Panie, oddaję.
Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość Twoją i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?